ଏକାଦଶ ଅଧ୍ୟାୟ – ବିଶ୍ଵରୂପ ଦର୍ଶନ ଯୋଗ
ଅର୍ଜୁନ ଉବାଚ
ଅନୁଗ୍ରହ କରି ମୋହନ | ଆଧ୍ୟାତ୍ମ୍ୟ ତତ୍ତ୍ୱର ଵର୍ଣ୍ଣନ || ପରମ ଗୁହ୍ୟ ତତ୍ତ୍ୱମାନ | ମୁଖୁ ଶୁଣିଲି ଭଗବାନ || ଥିଲା ଯେତେ ଵି ମୋହ ମୋ'ର | ତୁମ ଦୟାରୁ ହେଲା ଦୂର ||୧||
ହେ ପ୍ରଭୁ କମଳ ଲୋଚନ | ଆଦି ପୁରୁଷ ଭଗବାନ || ଜୀବର ଉତ୍ପତ୍ତି ପ୍ରଳୟ | ତୁମର ମାହାତ୍ମ୍ୟ ବିଷୟ || ଆପଣଙ୍କ ମୁଖୁ ଶୁଣିଲି | ନିଜକୁ ଧନ୍ୟ ମନେକଲି ||୨||
ପରମେଶ୍ଵର ଭଗବାନ | ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ନାରାୟଣ || ତୁମର ଐଶ୍ୱରିକ ରୂପ | ସେହି ଦିବ୍ୟ ଘନ ସ୍ବରୁପ || ଦର୍ଶନ ସେ ଦିବ୍ୟ ରୂପର | ପ୍ରବଳ ଇଛା ହୁଏ ମୋ'ର ||୩||
ହେ ଯୋଗେଶ୍ବର ପ୍ରଭୁ ମୋର | ଯଦି ଉଚିତ ମନେକର || ସେହି ଅବିନାଶୀ ରୂପକୁ | ଦର୍ଶନ କରାନ୍ତୁ ଆମ୍ଭକୁ ||୪||
ଶ୍ରୀଭଗବାନ ଉଵାଚ
ଶତଶତ ନାନା ପ୍ରକାର | ସହସ୍ର ବିବିଧ ରଙ୍ଗର || ବିଭିନ୍ନ ଦିବ୍ୟ ଆକୃତିର | ଦିବ୍ୟରୂପ ଦେଖ ମୋହର ||୫||
ଦ୍ୱାଦଶ ଆଦିତ୍ୟଗଣ ଥା'ନ୍ତି | ଏକାଦଶ ରୁଦ୍ର ଅଛନ୍ତି || ତନ୍ମଧ୍ୟେ ଅଶ୍ବିନୀକୁମାର | ଅଷ୍ଟବସୁ କି ମନୋହର || ଅଣଚାଷ ଭିନ୍ନ ପବନ | ତୋଷଇ ପ୍ରାଣୀଙ୍କର ମନ || ପୂର୍ବରୁ କରିନ ଅର୍ଜୁନ | ଏମନ୍ତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଦର୍ଶନ || ଦର୍ଶନ ମୋ' ଦିବ୍ୟ ରୂପର | ଆନନ୍ଦେ କର ଧନୁର୍ଦ୍ଧର ||୬||
ସମଗ୍ର ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ | ପ୍ରକୃତି ପୁରୁଷ ସଙ୍ଗମ || ଜୀବ ଜଗତ ଚରାଚର | ଅନନ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ଏ ବିଶ୍ବର || ଅନ୍ୟଇଛା ଯାହା ଦର୍ଶନ | ଦେଖ ମୋ' ଦେହେ ବିଦ୍ୟମାନ ||୭||
ଚର୍ମ ଚକ୍ଷୁ ଦ୍ୱାରା ଅର୍ଜୁନ | ନ ପାରିବ କରି ଦର୍ଶନ || ଈଶ୍ଵରିୟ ଏ ଯୋଗଳୀଳା | ଅନନ୍ତ ସୃଷ୍ଟି ଳୀଳାଖେଳା || ତୁମକୁ ଦିବ୍ୟଚକ୍ଷୁ ଦେଵି | ଳୀଳା ଦର୍ଶନ କରାଇଵି || ୮||
ସଂଜୟ ଉଵାଚ
ଏମନ୍ତ କହି ହେ ରାଜନ | ୟୋଗେଶ୍ବର ହରି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ || ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ କୃପା କରିଲେ | ନିଜ ସ୍ବରୁପ ଦେଖାଇଲେ ||୯||
ଅନେକ ଦିବ୍ୟ ସୁନୟନ | ଅନେକ ଅଦ୍ଭୁତ ଦର୍ଶନ || ଅନେକ ଦିବ୍ୟ ଆଭୂଷଣ | ଅନେକ ଦିବ୍ୟ ଅସ୍ତ୍ରମାନ || ସେ ଦିବ୍ୟମାଳା ବିଶ୍ଵରୂପ | ଦିବ୍ୟ ବସ୍ତ୍ରରେ ସୁଶୋଭିତ || ସର୍ବାଙ୍ଗରେ ଦିବ୍ୟ ଚନ୍ଦନ | ହୋଇଅଛି ଅନୁଲେପନ || ସକଳ ଦିଗରେ ଦର୍ଶନ | ଅନନ୍ତ ଦିବ୍ୟ ମୁଖମାନ || ସର୍ଵ ଆଶ୍ଚର୍ୟମୟ ଦେବ | ମଦନ ମୋହନ ମାଧବ ||୧୦-୧୧||
ସହସ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟର ସମାନ | ଅନନ୍ତ ଜ୍ୟୋତିର ସ୍ପୁରଣ || ସେ ରୂପୁ ହୋଇ ନିର୍ଗମନ | ଦିଶୁଥାଇ ଯାଜ୍ବଲମାନ ||୧୨||
ଵ୍ରହ୍ମାଦି ସମସ୍ତ ବିଶ୍ବର | ବିଭକ୍ତ ଅନେକ ପ୍ରକାର || ଭଗବାନଙ୍କ ଶରୀରରେ | ଅଛନ୍ତି ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ରାଂଶରେ || ଏମନ୍ତ ଦୃଶ୍ୟକୁ ଦେଖିଣ | ଚକିତ ହୋଇଣ ଅର୍ଜୁନ ||୧୩||
ଅର୍ଜୁନ ହୋଇଣ ବିସ୍ମିତ | ତାଙ୍କ ଶରୀର ରୋମାଞ୍ଚିତ || ବିରାଟ ରୂପ ଭଗବାନ | ଅର୍ଜୁନ କରନ୍ତି ବନ୍ଦନ ||୧୪||
ଅର୍ଜୁନ ଉଵାଚ
ଦେଖଇ ସର୍ଵ ଜୀବଗଣ | ସମସ୍ତ ପ୍ରକାର ଜୀବନ || କମଳାସନ ବ୍ରହ୍ମ ଦେବ | ଦେବାଧିଦେବ ମହାଦେବ || ସକଳ ସିଦ୍ଧ ଋଷିଗଣ | ସମସ୍ତ ଦିବ୍ୟ ସର୍ପଗଣ ||୧୫||
ଅନେକ ଉଦର ବଦନ | ଵାହୁ ନେତ୍ର ଶ୍ରୀ ଭଗବାନ || ଅନ୍ତ ମଧ୍ୟାଦି ନ ମିଳଇ | ଦିବ୍ୟ ଅନନ୍ତ ରୂପ ସେହି || ହେ ପ୍ରଭୁ ଜଗତ ଈଶ୍ବର | ତ୍ରାଣ କର୍ତ୍ତା ହେ ବିଶ୍ବେଶ୍ବର ||୧୬||
କିରିଟଧାରୀ ଚକ୍ରଧର | ଗଦା ହସ୍ତ ଦୀପ୍ତ ଈଶ୍ବର || ଯାହାର ସ୍ଵତେଜ ଅନନ୍ତ | କୋଟି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଅଗ୍ନି ଜ୍ବଳନ୍ତ ||୧୭||
ଆପଣ ଜ୍ଞାତବ୍ୟ ଅକ୍ଷର | ପରମ ନିଧାନ ବିଶ୍ବର || ଅବ୍ୟୟ ଶାଶ୍ୱତ ଈଶ୍ବର | ରକ୍ଷକ ପ୍ରାଚୀନ ଧର୍ମର ||୧୮||
ତୁମର ଆଦି ଅନ୍ତ ନାହିଁ | ମଧ୍ୟ ଵି କେହି ନ ଜାଣଇ || ଅସୀମ ଶକ୍ତିର ଆଧାର | ସୂର୍ଯ୍ୟ ଶଶୀ ନେତ୍ର ଯାହାର || ଅସଂଖ୍ୟ ବାହୁ ଯେ ତୁମର | ଜ୍ବଳନ୍ତ ଶ୍ରୀମୁଖ ଅଗ୍ନିର || ସ୍ଵକୀୟ ଅନନ୍ତ ତେଜରେ | ବିଶ୍ବକୁ ସଂତପ୍ତ ସେ କରେ || ୧୯||
ସ୍ୱର୍ଗ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଓ ପାତାଳରେ | ତନ୍ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତ ସ୍ଥାନରେ || ସମସ୍ତ ଦିଗେ ବ୍ୟାପିରହି | ଅନନ୍ତ ଜଗତ ଗୋସାଇଁ || ଦେଖି ଅଦ୍ଭୁତ ଉଗ୍ରରୂପ | ତ୍ରିଲୋକେ ଭୟର ପ୍ରକୋପ ||୨୦||
ସମସ୍ତ ସୃଷ୍ଟ ଦେବଗଣ | ତୁମ ଭିତରେ ପ୍ରବେଶିଣ || କେତେକ ଭୀତତ୍ରସ୍ତ ହୋଇ | ତୁମ ନାମ ସ୍ତୁତି କରଇ || ମହର୍ଷି ସିଦ୍ଧମୁନୀଗଣ | ପ୍ରେମେ ହୋଇଣ ଭାଵପୂର୍ଣ୍ଣ || ତୁମରି ଠାରେ ଦେଇ ମନ | କରନ୍ତି ତୁମ ସ୍ତୁତିଗାନ ||୨୧||
ଆଦିତ୍ୟ ରୁଦ୍ର ବସୁଗଣ | ସାଧ୍ୟ ମାରୁତ ଦେବଗଣ || ଅଶ୍ବିନୀକୁମାର ଗନ୍ଧର୍ବ | ଯକ୍ଷ ଅସୁର ପିତୃ ସିଦ୍ଧ || ସର୍ବେ ବିସ୍ମିତ ନୟନରେ | ଚାହିଁ ଅଛନ୍ତି ତୁମଠାରେ ||୨୨||
ବହୁ ମୁଖ ବହୁ ନୟନ | ବହୁ ବାହୁ ବହୁ ଚରଣ || ବହୁ ଉରୁ ବହୁ ଉଦର | ଦେଖି ସମସ୍ତେ ଥର ହର ||୨୩||
ନଭସ୍ପର୍ଶୀ ଦୀପ୍ତି ସଂଯୁକ୍ତ | ମୁଖ ଅନେକ ବର୍ଣ୍ଣଯୁକ୍ତ || ଜ୍ବଳନ୍ତ ବିଶାଳ ନୟନ | ମୋ' ଆତ୍ମା ବ୍ୟଥାର କାରଣ || ଭୟରେ ଅଧର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଣ | ନାହିଁ ମୋ' ମନେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ || ମୁହିଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଭୀତତ୍ରସ୍ତ | ହେ ପ୍ରଭୁ ଅନନ୍ତ ଅଚ୍ୟୁତ ||୨୪||
ବିକରାଳ ରୂପ ଦେଖିଣ | ଭୟରେ ହୋଇ ଦିଶାହୀନ || ପାରୁନି ରହି ଶାନ୍ତ ହୋଇ | ହେ ପ୍ରଭୁ ଜଗତ ଗୋସାଇଁ || ଜଗତର ଏକା ଆଧାର | ହେ ପ୍ରଭୁ ମୋତେ କ୍ଷମାକର ||୨୫||
ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ରଙ୍କ ପୁତ୍ରଗଣ | ସମସ୍ତ ଯୋଦ୍ଧା ରାଜାଗଣ || ସୁତପୁତ୍ର ଓ ଭୀଷ୍ମ ଦ୍ରୋଣ | ଆମର ମୁଖ୍ୟ ଯୋଦ୍ଧାଗଣ || ଦୃତବେଗରେ ଧାଵମାନ | ତୁମର ମୁଖେ ପ୍ରବେଶୀଣ || ମସ୍ତକ ଚୁର୍ଣ୍ଣ ଚୁର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ | ଆପଣଙ୍କ ଦନ୍ତେ ଲାଗଇ ||୨୬-୨୭||
ଯେପରି ନଦୀ ଜଳ ସ୍ରୋତ | ସମୁଦ୍ର ଅଭିମୁଖେ ରତ || ସେମନ୍ତ ସର୍ଵ ଜୀବଗଣ | ତୁମରି ମୁଖେ ଧାଵମାନ ||୨୮||
ଯେମନ୍ତ ପତଙ୍ଗ ସମୂହ | ଅଗ୍ନିରେ ପଡ଼ି ହୋନ୍ତି ଦାହ || ସେମନ୍ତ ଜୀବର ପ୍ରବାହ | ତୁମର ମୁଖେ ପଡ଼ି ଦାହ ||୨୯||
ତୁମର ଜ୍ଵଳନ୍ତ ବଦନ | ଗ୍ରାସଇ ସର୍ଵ ଜୀବଗଣ || ତୁମର ଦିବ୍ୟ ତେଜ ଏହି | ସମଗ୍ର ଜଗତ ବ୍ୟାପଇ || ବ୍ୟପିତ ସମଗ୍ର ଜଗତ | ପ୍ରବଳ ତାପରେ ତାପିତ || ହେ ଵିଷ୍ଣୁ ଆହେ ଭଗବାନ | ଆଦି ପୁରୁଷ ନାରାୟଣ ||୩୦||
କରୁଅଛି ମୁଁ ନମସ୍କାର | ପ୍ରସନ୍ନ ହୁଅ ହେ ଈଶ୍ବର || ହେ ଉଗ୍ର ରୄପୀ ଭଗବାନ | ଜଣାନ୍ତୁ କିଏ ହୋ ଆପଣ || ଅଦି ଅନ୍ତ ମୁଁ ପାଉନାହିଁ | ପ୍ରବୃତ୍ତି ଜାଣେ ଅବା କାହିଁ || ଏଭଳି ଜିଜ୍ଞାସା ମୋହର | ଦୟାକର ହେ ମାୟାଧର ||୩୧||
ଶ୍ରୀଭଗବାନ ଉଵାଚ
ମୁଁ ନିଜେ କାଳ ରୂପନେଇ | ସକଳ ନାଶ କରୁଥାଇ || ଯୁଦ୍ଧରେ ଅନ୍ନିଛା ତୁମର | ଭବିଷ୍ୟ କରେନା ନିର୍ଭର || ନା ରହିଛି କିଆଁ ରହିବ | ସଂସାର ଐଶର୍ୟ ବିଭବ || ଶତୃ ପକ୍ଷର ଯୋଦ୍ଧା ସବୁ | ନିହତ କାଳର ପ୍ରଭାବୁ ||୩୨||
ତେଣୁ ଅର୍ଜୁନ ସଖା ମୋ'ର | ନିଶ୍ଚିତ ମତେ ଯୁଦ୍ଧ କର || ଶତୃର ନିପାତ କରିଣ | ଲାଭକର ଯଶ ସମ୍ମାନ || ଐଶ୍ବର୍ୟ ସମ୍ମାନ ବିଭବ | ନିସ୍କଣ୍ଟକ ଏ ରାଜଭୋଗ ||୩୩||
ଦ୍ରୋଣ ଭୀଷ୍ମ ଓ ଜୟଦ୍ରଥ | କର୍ଣ୍ଣ ତଥା ବୀର ସମସ୍ତ || ଏ ସବୁ ପୂର୍ଵରୁ ନିହତ | ହୋଇଯାଅ ତୁମେ ନିମିତ୍ତ || ପୁର୍ବରୁ ନିହତ ଏ ଗଣ | ଏମନ୍ତ ଚିତ୍ତେ ବିଚାରିଣ || କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଚିନ୍ତି ହତ୍ୟା କର | ପାପ ନ ହୋଇଵ ତୁମର ||୩୪||
ସଂଜୟ ଉଵାଚ
ଏମନ୍ତ କେଶବ ବଚନ | ଶୁଣିଣ କୁତାର୍ଥ ଅର୍ଜୁନ || କୃଷ୍ଣ ମାଧବ ଚକ୍ରଧର | ଭୟେ ଅର୍ଜୁନ ଥରହର || କରୁଛନ୍ତି ଗୋ ନମସ୍କାର | ବାରମ୍ବାର ହିଁ ନମସ୍କାର ||୩୫||
ଅର୍ଜୁନ ଉଵାଚ
କରିଣ ତୁମ କୀର୍ତ୍ତି ଗାନ | ଜଗତ ହୁଅଇ ପ୍ରସନ୍ନ || ଏହା ହୃଷିକେଶ ଯଥାର୍ଥ | ଚିତ୍ତ ହୁଅଇ ଆନନ୍ଦିତ || ପ୍ରାଣ ଭୟେ ରାକ୍ଷସଗଣ | ଚତୁର୍ଦିଗରେ ପଳାୟନ || ସିଦ୍ଧ କରନ୍ତି ନମସ୍କାର | କୃଷ୍ଣ ଗୋବିନ୍ଦ ଚକ୍ରଧର ||୩୬||
ଵ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଠାରୁ ଗରୀୟାନ | ମହାତ୍ମା ପୁରୁଷ ଆପଣ || ସିଦ୍ଧଗଣ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ | କିଆଁ ନ କରିବେ ପ୍ରଣାମ || ଆପଣ ଅନନ୍ତ ଦେବେଶ | ସାରା ଜଗତର ନିବାସ || ସତ୍ ଓ ଅସତ୍ ତା'ର ଅତୀତ | ଅକ୍ଷୟ ଆଧାର ଅଚ୍ୟୁତ ||୩୭||
ଅନାଦି ପୁରୁଷ ପୁରାଣ | ବିଶ୍ବର ପରମ ନିଧାନ || ଆପଣ ଜ୍ଞାତା ପୁଣି ଜ୍ଞେୟ | ପରମଧାମ ଓ ଅବ୍ୟୟ || ପୁଣି ଅନନ୍ତ ରୂପନେଇ | ବିଶ୍ବରେ ବ୍ୟାପୃତ ରୁହଇ ||୩୮||
ବାୟୁ ଯମ ଅଗ୍ନି ବରୁଣ | ଶଶାଙ୍କ ଆଦିତ୍ୟ ଆପଣ || ପ୍ରପିତାମହ ପ୍ରଜାପତି | ଜଣାଉଛି ମୋ'ର ପ୍ରଣତି || କରୁଛି ମୁହିଁ ନମସ୍କାର | ବାରମ୍ବାର ମୋ ନମସ୍କାର ||୩୯||
ଅଗ୍ର ପଶ୍ଚାତେ ନମସ୍କାର | ସମ୍ମୁଖେ ପୃଷ୍ଠେ ନମସ୍କାର || ସକଳଭାଗେ ନମସ୍କାର | ବାରମ୍ବାର ମୋ' ନମସ୍କାର || ଅନନ୍ତ ବୀର୍ୟ ନାରାୟଣ | ଅମୀତ ବିକ୍ରମ ଆପଣ || ସଭିଁଙ୍କୁ କରି ଆଛାଦିତ | ସକଳ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ବ୍ୟାପିତ ||୪୦||
ମହିମା ନଜାଣି ତୁମ୍ଭର | ସଖା ଭାଵି ହେ ଚକ୍ରଧର || ପ୍ରମାଦରେ ଅବା ସ୍ନେହରେ | ତଥା ନିର୍ବିଚାର ଭାବରେ || କୃଷ୍ଣ ଯାଦବ ସମ୍ବୋଧନ | କରିଚି କେତେ ଭଗବାନ || ଆହାର ବିହାର ଶୟନ | ଏକା ଵା ମେଳେ ବନ୍ଧୁଜନ || କଥା ପରିହାସ ଛଳରେ | ଅନ୍ୟ ଜନଙ୍କର ମେଳରେ || ଅଜ୍ଞାନୀ ମୁଢ଼ ଜୀବ ମୁହିଁ | କ୍ଷମା ପ୍ରାର୍ଥ୍ବନା ମୁଁ କରଇ || ୪୧-୪୨||
ଚରାଚର ପିତା ଅଟଇ | ଜଗତ ପୂଜ୍ୟ ଗୁରୁହୋଇ || ନାହାଁନ୍ତି କେହି ତୁମ୍ଭସମ | ତୁମେ ହିଁ ଅଟ ଶ୍ରେଷ୍ଠତମ || ଆପଣଙ୍କଠୁଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠଜୀବ | କୁଆଡୁ କେମିତି ଆସିବ || ୪୩ ||
ନତମସ୍ତକ ମୁଁ ହୋଇଣ | ପ୍ରଣାମ କରେ ଭଗବାନ || ହେ ଈଶ ତୁମେ ବନ୍ଦନୀୟ | ପ୍ରଣାମକରେ ଧନଞ୍ଜୟ || ଯେମନ୍ତ ପିତା ତା' ପୁତ୍ରକୁ | ସଖା କ୍ଷମା କରେ ସଖାକୁ || ପ୍ରିୟ କ୍ଷମାକରେ ପ୍ରିୟାକୁ | କ୍ଷମାକର ମୋ'ର ଦୋଷକୁ || ୪୪ ||
ଅଦୃଷ୍ଠପୂର୍ଵ ବିଶ୍ବରୂପ | ତୁମ୍ଭର ବିରାଟ ସ୍ୱରୂପ || ଦେଖି ମୋ'ମନ ଆନନ୍ଦିତ | ତଥାପି ଭୟରେ କମ୍ପିତ || ଆପଣଙ୍କ ସେ ପୂର୍ଵରୂପ | ଦେଖାଅ ସେ ଦିବ୍ୟ ସ୍ବରୂପ ||୪୫||
ଶଙ୍ଖ ଚକ୍ର ଓ ଗଦା ହସ୍ତ | ମସ୍ତକେ କିରିଟ ଭୁଷିତ || ସେଇ ଚତୁର୍ଭୁଜ ରୂପକୁ | ଦେଖାଅ କେଶବ ଆମ୍ଭକୁ || ସହସ୍ରବାହୁ ବିଶ୍ବମୂର୍ତ୍ତି | ଏତକ ମୋହର ବିନତି || ୪୬ ||
ଶ୍ରୀଭଗବାନ ଉଵାଚ
ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ମୁଁ ଅର୍ଜୁନ | କରାଇଲି ଏହି ଦର୍ଶନ || ଆତ୍ମଯୋଗରେ ସ୍ଥିତ ହୋଇ | ବିଶ୍ବେ ପ୍ରକଟ ମୁଁ ହୁଅଇ || ତେଜମୟ ଅନନ୍ତ ରୂପ | ଅଦ୍ଭୁତ ଦିବ୍ୟ ବିଶ୍ବରୂପ || ତୁମରି ବ୍ୟତୀତ ଅର୍ଜୁନ | କରିନାହିଁ କେହି ଦର୍ଶନ || ୪୭ ||
ଯଜ୍ଞ ତପସ୍ୟା ଅବା ଦାନ | କରିଣ ବେଦ ଅଧ୍ୟୟନ || ନରଲୋକେ ତୁମ୍ଭ ବ୍ୟତୀତ | ଦେଖିବା ମୋତେ ଅସମର୍ଥ || ଏହା ନିଶ୍ଚିତ ମତ ଜାଣ | କୁରୁଶ୍ରେଷ୍ଠ ବୀର ଅର୍ଜୁନ || ୪୮ ||
ଭୟଙ୍କର ରୂପ ଦର୍ଶନ | କରିଣ ତୁମେ ହେ ଅର୍ଜୁନ || ନ ହୁଅ ତୁମେ ଭୀତତ୍ରସ୍ତ | ବିମୁଢ ନ ହୁଅ କୁନ୍ତିସୁତ || ସମସ୍ତ ଭୟ ତ୍ୟାଗ କରି | ଚିତ୍ତେ ପ୍ରସନ୍ନ ମନେକରି || ଚତୁର୍ଭୁଜ ରୂପ ମୋହର | ଦର୍ଶନ କର ଧନୁର୍ଦ୍ଧର || ୪୯ ||
ସଂଜୟ ଉଵାଚ
ଏପରି କହି ବାସୁଦେଵ | ମଦନ ମୋହନ କେଶବ || ସୌମ୍ୟରୂପ କୁ ଦେଖାଇଲେ | ଆଶ୍ୱସ୍ଥ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ କଲେ || ୫୦ ||
ଅର୍ଜୁନ ଉଵାଚ
ହେ ବିଶ୍ୱପତି ଜନାର୍ଦ୍ଧନ | କରି ଆପଣଙ୍କ ଦର୍ଶନ || ମନୁଷ୍ୟ ରୂପକୁ ଦେଖିଲି | ଆଶ୍ୱସ୍ଥ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହେଲି || ୫୧ ||
ଶ୍ରୀଭଗବାନ ଉଵାଚ
ଅତି ଦୁର୍ଲଭ ରୂପ ମୋର | ଦେଖିଲ ତୁମେ ଧନୁର୍ଦ୍ଧର || ସେଇ ଦର୍ଶନ ଲାଭପାଈଁ | ଦେବତା ଆଶାୟୀ ରୁହଇ || ୫୨ ||
ଚତୁର୍ଭୁଜ ରୂପ ମୋହର | ଦର୍ଶନ ହୋଇଲା ତୁମ୍ଭର || ଧର୍ମ କି ବେଦ ଅଧ୍ୟୟନ | ତପସ୍ୟା ଯଜ୍ଞ ଯୋଗ ଦାନ || ଏସବୁ ଦ୍ୱାରା ଅସମର୍ଥ | ଦୁର୍ଲଭ ଦର୍ଶନ ହେ ପାର୍ଥ || ତୁମେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଭାଗ୍ୟବାନ | ତେଣୁ କରିଲ ଏ ଦର୍ଶନ || ୫୩ ||
କେବଳ ଅନନ୍ୟ ଭକ୍ତିରେ | ମୋର ଦର୍ଶନ ହୋଇପାରେ || ହୁଅଇ ମୋହର ଦର୍ଶନ | ମୋ'ପ୍ରାପ୍ତି ଓ ଜ୍ଞାନ ଅର୍ଜୁନ || ୫୪ ||
ମୋ ପାଈଁ ଯିଏ କର୍ମ କରେ | ସର୍ଵଦା ମୋତେ ହିଁ ସୁମରେ || ସର୍ବଦା ମୋର ଭକ୍ତ ହୋଇ | ଅନ୍ୟ ସଙ୍ଗକୁ ଯେ ତ୍ୟାଗଇ || ଜୀଵରେ ଦ୍ବେଷ ନରଖଇ | ସର୍ବଦା ମୋତେ ପ୍ରାପ୍ତହୋଇ || ୫୫ ||
ବିଶ୍ବ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ଈଶ୍ବର | ସର୍ଵ ବ୍ୟାପକ ସତ୍ତା ଯା'ର || ରୂପ ଭୟଙ୍କର କରାଳ | ଭକ୍ତ ଲୋଚନେ ଯେ ଗୋପାଳ || ବେଦରୁ ଆଗୋଚର ଥାଇ | ପ୍ରେମବଳ ରେ ଧରାଦେଇ || ଅଚଳ ଅନନ୍ୟ ଭକ୍ତିରେ | ରୁହେ ଯେ ଭକ୍ତ ପଣତରେ || ପରମ ଦିବ୍ୟ ଯା'ର ଧାମ | କୃଷ୍ଣଦାସ କରେ ପ୍ରଣାମ || ଗୋଵିନ୍ଦ ଗୋଵିନ୍ଦ ଗୋଵିନ୍ଦ | ଅଙ୍ଗ ଅଙ୍ଗ ଯା ଅରଵିନ୍ଦ || ଅରବିନ୍ଦ ଦଳ କମଳେ | ରୁହ ଯେ ଗୋପୀଙ୍କର ମେଳେ || ସେ ମୁଖପଦ୍ମରୁ ବଚନ | ଶୁଣି ଜୀଵନ ହେଲା ଧନ୍ୟ || ଏକାଦଶ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଗୀତ | ଅଟଇ ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ || ୫୬ ||
ଓଁ ତତ୍ସଦିତି ଶ୍ରୀମଦ୍ଭଗବଦ୍ଗୀତାସୂପନିଷତ୍ସୁ ଵ୍ରହ୍ମବିଦ୍ୟାୟାଂ ଯୋଗ ଶାସ୍ତ୍ରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣାର୍ଜୁନ ସମ୍ବାଦେ ବିଶ୍ବରୂପ ଦର୍ଶନ ୟୋଗୋ ନାମ ଏକାଦଶ ଅଧ୍ୟାୟଃ || ୧୧ ||