ho, mia blog'!

pensado

Pensoj pri la signifo de “sinkompato” aŭ “memkompato”....

Hieraŭ mi skribis pri “sinkompato.” Laŭ mia esploroj, la pli ofta vorto en Esperanto ne estas “sinkompato” sed “memkompato.” —kvankam ambaŭ estas eblaj. Sed pro la vortaraj ekzemploj, kaj mia retaj serĉoj, mi lernis ke ili (“sinkompato” kaj “memkompato”) havas malbonan nuancon: ili tradukas la anglan vortgrupon “self-pity.” La fona koncepto de kiu estas, ke bona homo devas esti stoikisma, kaj ne plendi aŭ plori pri siaj malfeliĉoj — tio estus memindulgo, eble eĉ egoismo. Oni devas ŝpari la kompaton por aliaj homoj.

Sed estas nuanca diferenco inter la anglaj vortoj “pity” kaj “compassion” kiun mi volas esprimi. “Pity” kreas senton de devigo; se mi “pity”-as iun, mi sentas devigo doni helpon al li/ŝi, kaj toleri lajn/ŝiajn pekojn. “Compassion” ne sentigas devigon; kontraŭe, ĝi sentigas sagecon; ian larĝan komprenon pri la tuteco de la situacio, pri homaj limoj, pri homa imperfekto, ktp. Ĝi sentigas, unuvorte, amon. Iu ajn povas senti “pity”-on; jes ja, malbonulo povas ruze venigi “pity” pro malbonaj kialoj, por siaj malbonaj celoj. Sed “compassion,” estas sento de saĝulo; ĝi estas ĉiam bona — se ne pro aliaj rezonoj, tiam almenaŭ pro ke ĉiu homo meritas ĝin.

Ho, tio estas grava diferenco! “Compassion”-on, ĉiu homo meritas. “Pity”-on, nur meritas tiuj, kiu suferas apartan doloron, precipe se ili estas senkulpaj.

Kiel esprimus oni la esenco de “compassion”-kompato, anstataŭ “pity”-kompato? Eble “kompato” ne sufiĉas por traduki de la unua. La vorto plaĉas al mi laŭ la sono; kiam mi aŭdas “kompato” mi sentas la profundan signifon de la angla “compassion,” eble nur pro la simileco de la du vortoj. Eble ĝi estas nur “falsa amiko?” Aŭ eble “kompato” povas signifi kaj la nuancon de “pity” kaj la nuancon de “compassion”? Eble iu klerulo povus klarigi al mi.

Mi konsilas memkompaton, en la senco de “compassion” — kiurilate ĉiuj devas “kompati” ĉiujn, eĉ sin mem. Oni devas ne sinbatadi, aŭ sinvipi. Oni devas ne kredi sin aparte malbona aŭ malforta aŭ misera. Oni devas ne aparte kulpigi aŭ malladui aŭ kritiki sin. Oni devas doni al si mem, la saman indulgon, la saman amon, kaj ja la saman kompaton, kiun oni oferus al amatan amikon. Kaj la saman, kiun bona, saĝa homo ofertus al ĉiuj homoj.

Tiusence, memkompato ne estas peko, sed virto — unu malgranda parto de la virto de kompato por la tuta homaro.

Ho, strange. Tiel multe mi filosofiumas! Kaj pri nur unu vorto! Ĉio estas nur por klarigi mian hieraŭan diraĵon, ke memkompato estas grava fundamento por memestimo, kaj memkonfido. Kaj neniu de tiuj estas vere malbona aŭ peka, aŭ inda je malestimo.

#pensado pri #difinoj de #vortoj

Sinestimo estas grava, laŭdire. Mi deziras havi plu da sinestimo. Ĝi mankas al mi, iomete.

Sed ĉu eblas sinestimo, kiam oni tro konscias pri siaj difektoj kaj malsukcesoj?

Eble sinestimo nur eblas se ĝi estas konstruata sur fundamento de sinkompato.

#pensado #psika

Mi bezonas memori, ke konversacio kun homoj kiuj ne ĉeestas, nur kauzas anksion. Restu en la estanteco. Se iu ne ĉeestas, viaj vortoj por tiu estas vanaj.

#personaTaglibro #psika #pensado