Berenbaard Met zijn rossige uit de kluiten gewassen berenbaard en zijn kleurige wollen trui met te korte mouwen zat hij achter zijn grote computerscherm. Het leek net of hij slecht kon typen, maar hij was achter elkaar heel vaak op de letter x aan het drukken. Misschien dat er ergens een geheim deurtje open zou gaan. Zijn gouden armbandje tikte met elke x mee tegen het toetsenbord.
Op zijn werk hadden ze al een tijd geen opdracht gekregen. Zijn collega, die met een geelblonde vastgeplakte scheiding op zijn hoofd aan de andere kant van de ruimte zat, was al een kwartier naar buiten aan het staren. Daar bewoog bijna niks. Er liepen wel twee mensen langs die elkaar niet kenden, maar elkaar wel groetten. Eentje had een maf loopje, een beetje zoals een cowboy.
Een andere collega die ontslagen was, zag er uit alsof hij naar lavendel rook. Hij had ooit geleerd dat je daar voor moest oppassen, maar waarom was hij vergeten. Als collega was hij best oké. Hij rook eigenlijk ook helemaal niet naar lavendel.
Zonder dat hij het door had, stak hij een doorzichtige bic pen met de achterkant in zijn oor en draaide 'm subtiel rond. Nog een kwartiertje en dan mocht hij over een uur naar huis. Nog even de z proberen.
© twien