Min of meer Zee. Ooit zwom ik in de zee een aantal meter van een zeehond vandaan. Of eerder andersom, ik lag daar maar wat. Nu zie ik twee ijsberen in de branding, maar dat blijken golden retrievers.
Zeemeerman. Ik spring vaak in zee, vooral met goed weer. Het liefst met dikke golven. Zeemeerman noemde iemand me ooit. Een maffe specificatie. Het klinkt als een vreemd beroep.
Meermin. ‘Min’ is afgeleid van man, dat oorspronkelijk mens betekende en in dit geval vrouw. En ‘minnen’ is liefhebben. ‘Meerminnen zouden mannen, die verliefd op hen werden, in het verderf storten’.
Meer. ‘Meer’ was vroeger het woord voor zee. Zoals in het Duits nog steeds en in andere talen min of meer, zoals mar en mer. Vroeger was er waarschijnlijk gewoon één woord voor ‘veel water’. Hoe zoet zout was deed er vast niet toe.
Nog meer. Nog meer taal. Er is op een van de eilanden van de Filippijnen een meer dat Taal heet. In dit meer ligt een vulkanisch eiland. En op dat eiland is een vulkanisch meer. Een meer op een eiland in een meer op een eiland in de zee! Wat wil je nog meer!?