Spring levend Een meisje is met haar vriendje op vakantie in Kroatië. Ze filmt hem steeds als hij van een hoge klif in het water springt. Veel slow motion. Zelf heeft ze hoogtevrees, schrijft ze me.

Ooit in Curaçao sprong ik van een klif in het water. Drie, vier verdiepingen hoog. We zaten in een restaurantje naast waar jongens en meisjes naar beneden sprongen. Mijn vriendinnetje toen, een lieve sekreet, wilde ook. Ik vond het maar niks, die hoogte, maar sprong met haar mee.

Een sprong dwars door elke angst voor vallen heen. Supersnel ging de zwaartekracht langzamer dan ik dacht. En na door het plompe blauw te zijn afgeremd, zweefden we samen op de zee. Ik probeer iets poëtisch, ik wil het meisje in Kroatië laten weten dat ik er geen spijt van had.

Ze is bang dat als ze dit durft, dat ze eerder geneigd is van een gebouw te springen, als ze weer eens depressief zou zijn. Je kan zelfmoord niet oefenen. Bovendien, het water is natuurlijk onderdeel van het verhaal. Onder water begint een nieuw leven. Onder water kom je weer op adem nadat je de val hebt overleefd. Dat kan niet als je op een parkeerplaats springt. Dat is supersaai.

twien