Vrijheid vieren Uiteenlopende muzieksoorten en vlezige frituurgeuren lokken drommen blanke mensen. Boven de hekken van het vrijheidsfestival is een tentenkamp te zien.
Overal een jaren 90 logo met een fakkel. In de vlam staat een puntje waardoor je je vrij kan voelen een vredesduif te zien branden. Naast een podium staat het logo van de fakkel te branden als een fakkel.
De fakkel is volgens het comité 4-5 mei een “opspeldbaar symbool van vrijheid”, zo lees ik op een marketingsite. Een andere relatie van vrijheid met vuur of fakkels vind ik niet.
‘We staan stil bij de vrijheid’, zegt een luide stem vanaf een podium. Ze vraagt of de mensen er zin in hebben en, aan een artiest, wat vrijheid voor hem betekent. ‘Dat we hier samen……zijn?’ ‘Ja dat is toch gewéldig’, reageert ze.
Er zijn dwingende citaten te lezen: vrijheid spreek je af en vrijheid moet je koesteren. Er is een vip deck voor sponsoren en vlaggen met het logo van een bank die het vieren van vrijheid een traditioneel tintje geven. Vrede is mede mogelijk gemaakt door Canadezen, het vieren ervan door bankiers.
‘Houden jullie van motorfietsen?’, vraagt een zanger tussen liedjes door. Het publiek geeft geen antwoord. ‘Dat geeft ook een soort vrijheid’, zegt hij, ‘gewoon erop zitten en rijen maarrr.’ Het geluid van het bandje waait vervolgens het veld over met een vrolijk bedoelde saxofoonsolo.