Bijwerking 1 Van Voorbijgaande Aard
Ik moet soms naar iets meer kijken dan naar buiten of de wanden van mijn huis en op zo'n dag val ik ver terug. De stokoude gewoonte steekt zijn rottende kop op en dan zit ik en tuur ik naar een beperktere ruimte dan voordien. Mijn aardig aantal muren nemen nog altijd meer plek in dan mijn beeldschermen. Dat kan niet iedereen meer zeggen. Ik kan u verklappen dat een groot scherm niet kan verbloemen dat er niks het kijken waard voor u scherm is, ook het duidelijke aantal details niet. Het maakt niets uit of u de kloven in de lippen kan zien van de acteur als het script nauwelijks meer is dan verbale dunne poep, het verhaal al duizend keren is verteld en nog duizenden keren er na verteld zal worden want de televisie is het medium bij uitstek om oude lesjes te herhalen. Het merendeel is religieus van aard waarschijnlijk alles als je bedenkt dat kapitalisme ook een religie is maar dan met meerdere bijbels zodat je kan kiezen en elkaar kan beconcurreren met exact dezelfde inhoud.
Ik val als ik moe ben terug op sport, neen, dus niet op porno dat denkt u misschien maar dat is meer een nummertjes ding, niet nummertjes maken dat doen die anderen in beeld, ik kijk enkel, maar ze zien optellen, ze zien vermeerderen, vermenigvuldigen zeggen ze ook wel, tot het compleet is, klaar komt voor mijn turende ogen in het zachte waren scherm en dan keihard staat op de nog hardere schijf, vervolgens steek ik dan een usb in de poort en hevel ik de zaak over. Het is geen kik maar het is wel lastig om eenmaal aan, het digi gezever niet voortdurend in mijn peilloos donkere ooggaten te houden en bewaren alsof het heel erg belangrijk is. Nee, ik ben erfelijk belast met het sport kijk virus. Ooit was ik een heel goed duurloper en in die tijd kon ik mezelf overwinnen van deze pokende kijkdriften maar daarvan kun je heel erg moe worden als het niet meer wil en trouwens ook toen ter tijd viel ik als ik doodop was vaak terug op vele uren tv sport weg verteren, een overdosering aan voetbal. De Nederlandse televisie schijnt te denken dat sport niet meer is dan voetbal, fietsen en schaatsen met een beetje hockey omdat al die omroepen nou eenmaal behept zijn met mensen van een zeker soort allooi, die daadwerkelijk vinden dat hockey ook thuis hoort op de buis. Het is volgens mij al een wonder dat die kleine c- sport olympisch is en blijft. Ze trainen natuurlijk keihard voor dat te behalen edelmetaal succes dat maakt het verder nog altijd niet de moeite waard. Zal ook nooit gebeuren enkele in geestelijk beperkte kringen lijkt het op een prijs, een vorm van waanzin die mij best bekend voor komt alleen moest ik ervoor in behandeling en kwam dan vaak oog in oog met diezelfde mensen van een zeker allooi die in hun vrije tijd vaak dingen voorschrijven en zo. Ik trainde ook best hard maar zelfs al had ik ooit meegedaan aan wedstrijden dan nog kwam ik als duursporter alleen in beeld met extreem uitzonderlijke resultaten bij 1 of 2 wedstrijden, dat snap ik best want hardlopen is een waardeloze tv sport echter voetbal ook, er zitten niet voor niets zoveel kunstzinnige fratsen in om het ergens op te laten lijken, herhalingen, interviews, vijfhonderd camera's liefst nog op de voeten in de gemerkte gympen met nopjes. De Rotterdamse en de marathon van de OS, op niet OS jaren het WK, maar dan heb je al de helft minder kijkers van toch al bijna niks, dat is dan dat voor de lange duur weg sport op u scherm. Niemand zou er lofdichten over schrijven, boekjes met biografische anekdotes over mij neder pennen over mijn stampende avontuurtjes op de lange asfalt weg, geen tientallen liedjes of andere fratsen, nee, ik zou waarschijnlijk roemloos winnen dat wil zeggen enkel op mijn eigen tob niveau, want ook ik zou niet op kunnen tegen de Afrikaanse loop invasie. Wil ik ook niet, zij hebben nog minder kansjes in het leven waarom zou ik ze deze dan ontnemen, daarvoor zou ik vals moeten spelen met dokters doping en daar ben ik zeker niet voor in. Dit spuitende en zalvende deel van de beroepsbevolking moet sowieso niet in mijn buurt komen.
Voetbal op tv kijken kun je het beste beschouwen als een nare ziekte, iets waaraan je heel erg lijdt. Het is erfelijk. Veel ziektes staan te boek als erfelijk dit is een van de weinige die het ook echt is, je krijgt het thuis bij je ouders voor de buis. Je neemt de symptomatische houding in haalt de medicijnen erbij; thee, chips, worst en drank en dan zit je en train je de bilspieren niets te doen, de rug mag lekker totaal doorzakken, je ogen droog oefenen op het kijken naar een kleiner gemaakt balletje dat heen en weer gaat op een groene achtergrond terwijl de tijd steeds lustelozer verstrijkt. In je oren klinkt het voortdurende gedrein van een commentaarstem, een eigenheimer die het niet kan laten om heel veel rollen tegelijk te spelen, hij is transfer transfusie expert, weet alles over wat andere eigenheimers zeggen over die en die knikker trapper, kent familie verhaaltjes, weet van de bedrijvigheid van de geleidende voering, dist als een archivaris oude resultaten en prestaties op tijdens de oratie presentatie, een orale zuig pil, in zijn rol als wetenschapper komen er 1002 statistieken bij over winnen en verliezen, gescoorde doelpunten en wanneer en soms ook vanuit welke hoek, strafschop filosofie en vertellingen over stilstaande spel situaties, kunstmatig stoppen van het spelers hart om het daarna trappend weer op gang te schieten met een vrije bal. Voetbal gaat zelfs door als iedereen ligt te creperen op de IC omdat ze geen adem kunnen krijgen vanwege dat gepor in hun neus de hele tijd, een ziekte bij een ziekte is levensgevaarlijk, jammer genoeg kan een camera, zoals ze in Oekraïne en Rusland heel goed weten, bestuurd worden van een totaal veilige plek, smet vrij, bloedeloos saai en heel ver weg van het spektakel, en zo kun je zonder echt gevaar de ene na de andere aanval registreren, tenminste als de spelers het iets op de heupen hebben.
Mocht de de voetbal kijk koorts opeens minder worden dan is het lijden en last in de sport hospitaal studio, voetbaldokter Bal en assistent Bijbal lopen wild te gebaren maar ze zijn gelukkig vindingrijk genoeg om de kwaal in leven te houden en de bijbehorende verhalen erover in de media zodat het nooit zal sterven, overgaan zeggen we dan ook wel. In zo'n geval komt er ergens iets anders op, de jeugd komt aan de bak, (piep)jong oranje, als dat niet werkt komen de vrouwen eraan in hun nood behoevende opmars, en in die schaduw komen de mannetjes weer drukker in de kickers bloedstroom, die zijn opeens heel bang geworden voor het verlies aan uitbetaalde ziekte kosten zodat ze misschien hun glossy bolide buiten eigen bereik moeten parkeren in een garage niet de hunne. Nu zijn ze nog altijd een goed vergoede zeer irritante kwaal waarvan nog niet echt duidelijk is of het nou levensbedreigend is of niet. Het maakt het in ieder geval niet aan. Deze etterende buil zorgt vooral voor omzet van suiker, vet en zout producten gelardeerd met heel veel alcohol, het zorgt voor veel onnodige opwinding, hartfalen en mislukken, en daarnaast levert het een groot aantal manke literatoren en tv volk op waarvan je ook na 30 jaar luisterend kijken en er bijna aan over lijden niet weet wat hun talent eigenlijk is, waar het zich heeft verstopt want het komt in ieder geval nooit in beeld en geluid naar buiten. Voetbal kijken is waarschijnlijk dodelijk door het akelig veel voorkomende symptoom saaiheid. Het zorgt voor zoveel verstrooiing dat je ergens meer aanwezig bent net als het spel zelf, dat ook niet echt daar is waar het moet zijn, alleen in het lijf van de spelers want u weet natuurlijk best dat u geen enkele zinnige bijdrage zal leveren terwijl u kijkt, waar dan ook en wanneer ook. Die mannen, het zijn toch voornamelijk mannen, spelen net zo goed of slecht hun wedstrijden zonder publiek, u loerende en toch afwezige lege blik, de inmiddels doodstille camera's, en wie weet spelen ze het ook zonder het kleef geld. Alhoewel vele van die spelers er niet eens aan zouden denken om te gaan voetballen, noch de ouders, trainer, entourage en al wat nog meer komt kijken bij zo'n langdurige zit, oog en oor ziekte.
Van alle opgeklopte evenementen op aard is voetbal de grote koploper, de winnaar onder de losers, het gaat er ook zo lekker in, oud gedaan, jong geleerd, je kijkt mee met de er al aan lijdende ouders, je doet ze na, voelt dan de kwaal in je lijf trekken en denkt dat dit goed is, het zo hoort. Het is een deel van volwassen zijn net als de afwas, een been breken, huilen en van de trap vallen. Eenmaal daar gaat de gewoonte woekeren in je hiervoor echt veel te korte leven. Het is pure onversneden verspilling van het mogelijke andere, betere om te doen. Zelfs ik kon niet voorkomen dat ik er teveel woorden aan heb vuil gemaakt, plakkerig, klef, stoffig en dergelijke. Het spel spul plakt nou eenmaal overal aan vast, het zit vaak stevig in de zogenaamd drukke agenda's van anderen, is een te makkelijk woord, de namen van de clubs blijven als vishaken of granaatscherven in je kop steken, Twente, Heracles, Utrecht, ADO, Cambuur, Zwolle en dan de drie kop zorgen, de koppijn van de kommer competitie, het oerlelijke resultaat van de bekende gebruiksmiddelen, de doping nodig om het verschil te maken en te behouden. Het verdelen en beheersen via de grote hoofdader van de voetbal aandoening, die dus. Dat gepaard gaat met transfusie berichten bij noodlijdende clubs, clubs die op sterven na dood zijn, panisch, het niet meer weten, steun nodig hebben van medelijdende medebewoners tijdens het laatste stadion van deze treurige en wellicht fatale ziekte in de wedde stee.
Kijken naar voetbal is een teloorgang van de ziel, aanschaffen van een handicap, het zichtbaar aftakelen van je vermogens en hoe meer je kijkt des te minder vermogens je overhoudt, op het laats wauwel je alleen nog maar onzin over hoge en lage ballen, diepgang in het spel, tikkie tokkie, kleurloze stiftjes en zo nu en dan schreeuw je in je eigen huis tegen dat platte scherm wat een gewelddadig doelpunt!! Ik ben nog zuinig met de tekens. Iedere minuut stroomt je bloed trager en wordt je alsmaar neerslachtiger omdat je de rug niet meer kan rechten en je buik vol zit met voetbal medicijnen en je oren stomen van het verhitte ballen praat, zonder echte ballen input, op een gegeven moment ga je zelfs geloven dat het gedoe meer is dan een aangeboren afwijking en noem je het soms zelfs leuk er zijn zelfs gevallen bekend van mannen die het opnemen voor de sport, vaak worden die mannen daarvoor betaald of hebben ze wat door gaat voor hun leven te danken aan voetbal symptoom en spelers gedrag. Ze vrezen een moment volkomen onterecht trouwens voor hun toekomst zonder trappen en zitten staren naar spel. Die vooruitzicht op beter of behouden van minder slecht hebben ze helemaal niet zolang ze het middel en de middelen blijven toepassen en gebruiken om hun gedrag met die twee doelen te blijven bepalen. Hun toekomst begint pas als ze samen komen in een AV club en afkicken van het trappen van en kijken naar trappen van een bal op weg naar een zeer tijdelijk doel in een volgepakt eind stadion vol met mensen die zich van lieverlee fans noemen, een term om heel veel achter te bedekken maar met name de waarheid. Een fan is iemand die leeft van het leven van anderen. Fan is meer Vam en pier er bij, dood als een pier. Ze draaien door als ze geen club hebben om in te geloven, eentje die voor hun moet spelen, winnen en door het koudvuur gaan, alles wat ze zelf niet kunnen, willen, en vooral mogen doen. Om zelf te winnen kopen ze een nood kraslot of jagen ze op elkaars doelloze doelen, nutteloos bereikt of onbereikbaar, het is lood om oud ijzer. Dit zijn de minimale zege tochten in een potdicht nep leven, vol nep werken, valse hoop, gouda's glorie en alco holisme o.a. verslavingen. Deel uitmaken van een cluster aan kenmerken die horen bij de voetbal kijk kwaal.
Ik ben zoals u al weet ook een notoire junk en voel me daarom prima thuis op een stoel met voetbal voor ogen, ik besef nog net dat ik niet kijk maar lijd aan de uitzending voor mijn getroebleerde ogen maar het spul is verdovend genoeg om niet te stoppen met turen naar die lamlendige interactie van twee keer elf mannen met 44 lopende en schuddende ballen die met elkaar ravotten om een bal om daar weer een punt mee te scoren. Het domme doel zoals is voorgeschreven door de originele allang overleden spelbepalers, vaak ook oprichters van deze drukdoende clubs, mannen die graag andere mannen aan het werk zetten voor eigen roem, geld, middelen, dope, en deden ze dat dan werden de baltrappers in dienst van deze spelleiders, de club kapiteins, een ietwat beloond, eerst nog matig en later in een enkel geval tot in extremis maar zelfs dan altijd veel minder dan de inmiddels vrij onzichtbare bazen achter dit troebele spel concept, de illustere opvolgers van de bedenkers van het naargeestige competitie element zo priemend en stokend aanwezig in ons bepaald niet veel winnende leven, ons moedeloos lijf. Wij de bekijker dienen echter alleen voor de achtergrond, we moeten zitten en meelijden omdat we dan geen andere dingen doen die beter voor ons zijn, ons leven in eigen voordeel veranderen, en die van dat illustere akelig gezelschap achter alle sport evenementen, en heel veel andere, heel veel minder aantrekkelijk maken, en die leiders der lijders het werk langzaam maar zeker onmogelijk maken. Zoiets laten gebeuren voorkom je beter al vroeg vandaar is het Oud gedaan, Jong geleerd en dus niet andersom, zodat we eigenlijk iedere dag gewoon een doods akelig volgzaam gehorig bestaan lijden met enkel de flauwe flikkerende schijn van leven, die dragen we dan uiteindelijk als de hersenrot compleet als bospeen op onze kop of wuiven we met mini oranje vlaggetjes ter meerdere eer en ironie van aan van de huizen verantwoordelijk voor zoveel nonsens en nep.
Mwoah.. je doet het er maar mee