teodor dobrzycki • pl

Tak Twoją wielką mądrość Wciąż opisują w śpiewach - Że kwitnie dla niej lotos, Że biją pokłon drzewa. Sam dzięki jej jasności Co dzień wzlatuję w niebo, Ogarnąć chcę granicę W krąg nieogarniętego

Czy tkwię dziś tutaj po to By móc popatrzeć w górę, W szeroko rozrzucone Płonące barwne kule? Chcę objąć je myśleniem, Nie tylko je podziwiać; Dotykać tej granicy, Nie tylko odgadywać

Lecz mówisz – “Umysł ludzki, On nie ma barier żadnych Zdobywasz szczyt wysoki, Nie wiedząc, co w nim na dnie. Więc jak chcesz zebrać wszystko Nie mając nawet siebie? Nie znajdziesz nic ponadto W swym rozgwieżdżonym niebie”

[2009] #muzyka