Een gebronsd joch Bergen met hoge eucalyptusbomen eindigen hier met rotsen in de zee. Vanmorgen werden we er op een leeg strand wakker. Langzaam vaarde een mistige wolk met jezuslicht de andere kant van de baai binnen. Een paar uur later is het bijna witte zand vol met parasollen en onder de arm meegenomen klapstoelen door veelal bejaarde badgasten. We zitten cider te drinken en bekijken mensen beneden waar het strand begint.
Een gebronsd joch van tien staat er naast de douche in zijn blote kont. Zijn moeder doet hem een lichtgevend gele zwembroek aan. Een stukje. Onder zijn knieën wordt ze afgeleid door iets in haar tas. De broek blijft waar ie is terwijl de jongen wat praat tegen een paar jongere kinderen, de handen in de zij. De moeder gaat door met het omhoog hijsen. Het gaat stroef. De jongen draait en leunt wat. Er komt een tweede vrouw en samen trekken ze broek volledig op.
Hij zal enig kind zijn, zegt een van ons.
De broek aanhebben, achter de broek zitten, pak op z’n broek, het in je broek doen. Als ik van de aanmaakblokjesgeneratie ben, hoe zal de zijne dan heten.