El Toxica We gaan eten onder wat golfplaten bij Taqueria el Toxica. Schaduw en een bakplaat zijn hier genoeg om een eettentje te zijn. Ze hebben alleen Chivo en we proberen erachter te komen wat voor beest dat is. Geen Cerdo of Vaca of Cabra. Wat voor geluid maakt ‘ie? De vrouwen van het tentje lachen en imiteren het geluid van een Schaap of een Geit, maar het is een ander dier. Het blijken de beesten achterin een wagen van een man die hier stopt om te eten. Mannetjesgeit. Bok. Deze hebben van die lange oren. Arme beesten, maar het smaakt geweldig.
Het is heet en stoffig als we daarna teruglopen van het stadje waar we verder alleen gingen pinnen. Een vent met zilver omlijste voortanden lacht naar ons. Vaak worden we denk ik uitgelachen, vooral onze lengte is hilarisch. De zon steekt en als het wat landelijker en nog stoffiger wordt, zwermen er een stuk of twintig Zwarte Gieren boven ons. Wandelen is wat zwaar en plakkerig aan het worden en we moeten nog een eind.
Een stuk verder krijgen we een lift van een pick-up. Achterin staan allemaal jongens van een jaar of vijftien, een voetbalteam of zo. Ze lachen en ik lach vrolijk mee met m’n rieten hoedje op en m’n lange varkenskleurige lijer. Voor me zit een jongen die een hijsje van een jointje neemt dat bijna uit elkaar valt. Ik sta onhandig en vrees dat de zijkant die horkerig meebeweegt met de bochten m’n gewicht niet aankan. Op een wat steiler stuk doe ik met een rare heupbeweging alsof ik de auto over het hoogste punt help. Alle jongens lachen en de jongen voor me staat ineens snel op. Ik had niet door dat ik met m’n kruis dicht bij z’n gezicht zat, daarom lachten ze. Bij onze afslag springen we uit de bak.
Op de zandweg, bijna bij het strand, rijdt een jongen van een jaar of twaalf op een crossmotor met een jong meisje achterop. Er stopt een auto bij ons. Een vent met een vrolijk gezicht geeft ons een koud biertje en rijdt zonder wat te zeggen door.
Even later in een hangmat aan het strand zie ik constant Pelikanen het water in duiken. Er zit een Langstaarttroepiaal, een soort ranke Kauw-Ekster combinatie, gestoorde geluiden te maken en uit een stranddouche te drinken. Ik probeer een boek te lezen. Het verhaal moet me meenemen naar Parijs in de jaren tachtig. Met de dagelijkse aaneenschakeling van minifilmpjes hier is dat eigenlijk wat belachelijk.