Gordeldraakje Een draakje heeft de rechterkant van mijn hoofd overgenomen en probeert eruit te komen. Mijn hoofdhuid voelt aan alsof het niet van mij is, een soort verbrand. Het draakje spuwt vuur.
Momenteel duwt hij tegen de rechterachterkant van binnenuit mijn hersenpan. Een deel van mijn kin is verdoofd. Vanmorgen werd ik wakker toen hij met iets scherps vanuit mijn oor naar buiten wilde prikken.
Er begonnen bulten te groeien waar het draakje met de kartels op zijn rug doorheen probeerde te duwen. In een gordel van naast mijn tranende oog, via mijn slaap achter mijn oor langs, terug over mijn kin tot op m’n lip.
Met scherpe klauwen probeert hij zich een weg ergens door mijn schedel naar buiten te banen. Als ik iets eet, dan lijkt hij via mijn kaak te willen ontsnappen.
Soms is ie rustig op stukjes van de binnenkant van mijn hoofd aan het kauwen. Soms kruipt ie tegen mijn nekspier aan om er een dutje te doen. Ik word er moe van, maar als ik mijn hoofd steun wordt dat venijnig afgestraft.
Ik wil geen dieren in mijn hoofd. Er zou een klein moedig riddertje naar binnen moeten gaan.
Ik onderdruk het beest nu al een week of drie en hij lijkt eindelijk verzwakt. Hij suddert nog wat na. Ik hoop dat het draakje spoedig het loodje legt.