Ongelooflijk ‘Ik ben jonger dan ik eruitzie hoor’ zegt de man die naast me op het bankje komt zitten. ‘Oh hoe oud ziet u eruit dan?’, vraag ik ‘m. Hij lacht en zegt 94 te zijn. ‘Oh dat valt mee’, zeg ik. Hij oogt kwiek. Net met de fiets vanuit Scheveningen zoals elke dag. Pas als ik goed kijk zie ik, vooral aan zijn handen, dat het echt een oude man is.
Hij vertelt me zijn hele leven. In de oorlog van Amsterdam naar Friesland gefietst, schuilen bij een bakker. Na de oorlog cameraman voor het leger in Suriname en Indonesië, staat op YouTube. Met zweefvliegen een paar keer gecrasht, noodlandingen in de bergen. Zijn lieve vrouw is pas overleden, sindsdien wat eenzaam.
Daarna vertelt ’ie z’n verhaal nog een keer. In een andere volgorde. En wat er nu allemaal aan de hand is in de wereld, ongelooflijk.
Bij het weggaan duizelt hij wat terwijl hij op z’n fiets stapt. ‘Gaat het?’ vraag ik en wil ’m een handje helpen. Maar dan fietst hij zonder blikken weg. Ik dacht even dat ik ‘m al jaren kende, maar ik wist alleen twee keer zijn hele leven.