Strand met palmbomen Op een strand met palmbomen lig ik onder een dakje van palmbladeren in een hangmat. Een beetje in een vreemde hoek, het voelt alsof m’n rug gebroken is. Niet helemaal mijn maat. De structuur staat later als zweepslagen op m’n bleke rug. Misschien ben ik niet zo hangmatterig. Het geluid van de golven en de stilte ertussen, een frisse bries en vijf pelikanen die langs vliegen maken het samen toch nogal aangenaam. Ik stuur m’n moeder een foto van m’n uitzicht, inclusief een voet. We tikken wat over de rare bocht waarin ik lig. Ik beweeg m’n tenen terwijl ik de foto bekijk en schrik omdat ze niet meebewegen.