Vliegende Mensen Ze hebben allemaal hun haar in een paardenstaart met een elastiekje in de kleur van de airline. Met een synchroon dansje werken ze de plichtmatigheden af. Levensvesten kunnen je in leven houden als we onverhoopt gemoedelijk te water zouden gaan. In een rood tuutje kan je met een glimlach extra lucht bijblazen. Graag wel pas buiten opblazen.
We komen van de grond. We zijn vliegende mensen. Een lichte daling voel ik in m’n buik en een kort moment denk ik aan doodgaan. Om me heen kijkt iedereen op een apparaat of slaapt. Ik volg schaapachtig zoals de wolken buiten. Toch vraag ik me af wat voor pakje we aanmoeten als we per ongeluk in het berglandschap zouden belanden.