Lo(o)frede
Het is een eer om hier vandaag aanwezig te zijn. Ik heb u altijd al bewonderd. U bent zo standvastig, veelzijdig, en er is niemand die zo fantastisch kan ritselen. U bent zeker niet alleen bij mij in goede aarde gevallen, dat kan iedereen hier aanwezig zien. U stijgt noch immer in onze achting. Elke storm heeft u weerstaan, de vervelendste aller omstandigheden, kou, regen, ijzige winters, loeihete zomerdagen, stortvloeden, niks kon u daadwerkelijk deren, als het nodig was kon u altijd een tak door een rukwind laten afstoten. Daar kwam u wel weer overheen. Ik bewonder u om die vele geweldige vertakkingen en uwe voortreffelijk naar overdaad neigende productie. Welk een productie, ieder jaar die frisse groene blaadjes, samenwerkend met u verse aanwas aan vertakte takjes, een en al noeste arbeid, en zo verrekte nodig. U bent ook wat dat betreft een voorbeeld voor ons allen. Wij letten wat dat betreft ook al niet genoeg op u, met onze wereld vol onzinnige, onnodige werkzaamheden. Waarschijnlijk zouden wij ook een stuk beter in onze eigen aarde en die van anderen vallen als we deze verspilling achterwege lieten en langer, veel langer een deugdelijke in nemen. Helaas, u nivo is voor ons nog lang niet haalbaar, zodra we wortel schieten komt er iemand van de handelmaatschappij ons los rukken omdat ze anders niet genoeg aan ons verdienen. Standvastigheid wordt alleen beloond als een ander daar meer aan kan verdienen, zo niet dan is een vaste plek onmogelijk, dat komt door onze eigen wildgroei aan vertakkingen, die zijn nep, niet te vergelijken met die van u. Deze prachtig mooi afgedekte, zelf isolerende transport kanalen, u met u wortels water kan vinden op ongekende dieptes, die wortels onzichtbaar maar even levendig en actief als u luchtige deel, een magnifiek ondergronds bolwerk, weer zoiets wat wij onnodig nabootsen met dat eeuwige gewroet in die aarde, voor kabeltjes, lijntjes, leidingen, afvoer en dergelijke. Zo'n type systeem waarvoor wij ons zelf overdreven veel waarderen maar dat is het niet waard. Het is weer zo'n mensen middel om met onder andere geaarde stopcontacten te zorgen voor de aanschaf van een wereld aan rommel in ons hol en of nest. Zelfs dat moeten we kopen of doen alsof kopen door bedrijven die handelen in vals bezit, de schijn er van. Zouden zij u grond zijn was u al dood of een scharminkel dun boompje tot in hun eeuwigheid. Zo bent u niet, u stelt u takken vrij beschikbaar voor ieder nest, elk beestje gunt u zichzelf, zelfs ons, sterker nog u houdt ons staande met die vrijgevige attitude, hulde voor zoveel beters dan ons, elkaars tijd vol lullende, zeurende lieden. Elk met eigen doel op zoek naar ons, onze zintuigen inzetten voor eigen zin, belangrijk gemaakte zaak, opgedoft met teksten, beelden en een hele hoop geloof, geloof dat lijkt op u loof maar dan vooral een hoop lucht, uit onze klankkastjes, speakers, voortdurend vallend in herhaling opdat het loof maar niet van de net zo gefantaseerde boom valt. U bent echt, dat zou respect moeten afdwingen maar ja, ondanks u fans, zijn de meesten toch niet erg over u te spreken, klagen over wortels en wegen, huizen, overhangende takken, dreigen en vallen, hun leven meer waard dan de uwe, boom, zeker zo zijn we gaan denken, achteloos, niet, ons uitzicht boven u groei, we planten vol goede moed maar als u dan opleeft en u plek inneemt, gaan we weer zeiken. Mijn excuses daarvoor, ik zou willen dat we anders waren. Natuurlijk, niet cultuurlijk, meer zoals u overleven met alle omstandigheden tot het end en zelfs sterven kan jullie soort beter, geen zeemansgraf, geen fik er in, liever niet natuurlijk, vuur is voor bomen absoluut geen aanrader, ook daar denken wij anders over. Het is hopeloos, we zijn op grote afstand van ons zelf terecht gekomen. De kloof tussen arm en rijk is ook een kloof tussen natuur en cultuur. Het zit vol schermen, hek- en netwerken, koperlijntjes, verdovende middelen, preekstoelen, andere zetels, muntjes en overige kopstukken, tekeningen, beeldverbindingen, media plus medium en bijbehorende zendmasten en dus een hoop van vals plastic loof, geloof van hele andere blaadje, overleden zee rollen. Onze koppen een vergaarbak, grabbelton, een afvalcontainer van aan de lopende band productie lijnen snuivende bedrijvige heerschappen, vakken maken, vakken vullen, labels in de setjes herhalen, valse lof declameren via onze blaadjes en schermen die ons inderdaad beschutten tegen het betere. De waarheid voor mij, dit waarlijk onmenselijk fraaie ongeregelde zootje, een loofboom zoals er zoveel zijn en niet één krijgt evenveel lof als onze eigen mislukte opgekrikte pseudo helden, op een fietsje met rubberboombandjes, de stank van slavernij en massamoord er nog in, in een stinky toy, op fossielen rijdende dildo, een denkbeeldige finishlijn, herhaal, opnieuw, een flut wedde strijd, in leegte lijden we thuis voor en of achter de schermen aan het gebrek aan zin. Gelukkig kan ik zo nu en dan opstaan naar buiten gaan en u met alle loof weer horen ritselen. Mijn dank is groot, onze ook al zien we u zo zelden staan.