(Voorheen) van Voorbijgaande Aard

STER.Reclame

Het zijn weer witwasweken bij De Bank. Stort nu u inktzwarte geld op onze witwas rekening. Wij zien het Gegarandeerd door de vingers van onze vuile handen. Heeft u lopen sjoemelen met inkomsten van bedenkelijke horeca, tweedehands ..., goud en zilver en kapperszaken dan is u geld van harte welkom op onze vage witwas rekening. Maak een afspraak met ons uiterst betrouwbaar personeel. Wij komen niet alleen van oorsprong uit hetzelfde milieu. Wij weten hoe witwassen werkt omdat we hiermee groot zijn geworden. Geef ons u geld en wij investeren het ergens in. Wapens, brandstof, onszelf, entertainment, vervuiling, sigaretten, oorlog, diamanten, kolonies, sport, medicijnen, landbouwgif, seks, plastic, metaal, hout, arbeid, industrie, verzekering enzovoorts. U geld kan ons niet vies genoeg zijn, ons valt het niet op. Tijdens de witwasweken is het tijdens deze 51 weken legaal.

Pas op, De witwasweken zijn alleen mogelijk onder de huidige maatschappelijke omstandigheden met de juiste lakse overheden, vrije markt en ongeremd kapitalisme. In het verleden behaalde resultaten behoren altijd tot de mogelijkheden (bv. WO I en II). Vraag onze brochure aan op VeryVery Darknet.

Frans ‘Zombie’ Bauer,

met,

Heb je leven voor mij

Het zit mij tegen, oh nee o ho Ik zit verlegen, oh nee o ho Kom je op dagen, oh nee o ho Of moet ik er om vragen, oh nee o ho

Heb je leven voor mij Maak je vlees van botten vrij Dit was de laatste dag Om je lippen een laatste lach Je smaak maakt mij blij Het aroma be valt mij Maak wat tijd voor me vrij om meer slechts te doen met mijn ge schonden bla zoen De honger dwingt mij

Ik vreet je dromen, oh nee o ho het zal me bekomen, oh nee o ho Je moest eens weten, oh nee o ho O, ik ben de zout vergeten, oh nee o ho

Heb je leven voor mij Ik maak ruimte voor je vrij Mijn menu van de dag jij geeft heel smakelijk gelach Alleen jij maakt me blij Jij bent lekker voor mij ‘n snufje zout komt smaak vrij een beetje peper erbij doen echt eten voor het nasei zoen je lever bevalt mij

Aa-aa-aa-aa-aa-aa-aa-aa-aa-rg

Heb je leven voor mij de maag heeft nog ruimte vrij ik eet vlees op iedere dag gevulde maag en een gulle lach die organen maken zo blij je bent zoveel voor mij heb plek voor het toetje vrij laag chocola over je ogen doen Want ik wacht op die zoen je ogenblik bevalt mij

Aanschijn

Gisteravond op de weg terug van belangrijke zaken, fietste ik in het pikkedonker door het ommeland naar huis. Het was overduidelijk zo’n dag voor alle anderen om de auto te laten staan. Geen mens was op pad. Niemand had net als mij iets belangrijks gedaan en moest daarna nog terug. Het was stil en verlaten langs de snelweg naar Z. Blijkbaar was de stroom ook uitgevallen in de regio want geen enkele lantaarnpaal brandde. De huizen voor zover te zien in al dat zwart, waren onverlicht. Misschien was iedereen met vakantie en hadden ze de stroom meegenomen.

Ik kreeg het een beetje benauwd. Het donker was overweldigend. Ik verdwaalde in het eentonige gebrek aan vooruitzicht. Alle geluiden niet afkomstig van mij en mijn fiets wakkerden angst aan. Het geluid van een grazend schaap veranderde in een monsterlijk wezen die het op mij en mijn kloppend hart had voorzien. Nachtvogel geluiden werden gevaarlijke pre-pre-historische vliegende eencelligen die mij van mijn gedachten wouden afhelpen en daarna van mijn stoffelijk overschot gebruik maken om hun knagende honger te stillen. Ik deed het al fietsende in mijn broek toen een droog blaadje tussen mijn spaken vast kwam te zitten. Het plotselinge geluid van zo’n lijdend dor blad in het aardedonker, verscheurd door het snel rondtollend geweld van mijn fietswiel, klonk zo gruwelijk en pijnlijk.

Ik besloot de resterende kilometers te gaan lopen. Na vijf minuten lopen zag ik in de verte een klein lichtje verschijnen. Het leek op het vlammetje van een waxine kaarsje. Ik bleef staan maar het licht niet. Het leek op mij af te komen want het werd voor mijn ogen groter en helderder. Het was geen angstaanjagend licht maar een warme gloed, zo’n ouderwets schaars gelig gloeilamp licht in de keuken van een oud boerderijtje. Het lichtverschijnsel veranderde bij benadering, het leek te zwermen, ik zag uitwaaiende flakkerende lichtstralen en het kwam steeds dichterbij. Warme, zachte kleuren verschenen, het leek alsof ze met elkaar dansten. De lichtgloed zweefde ongeveer drie meter boven de grond. Het kwam niet alleen op mij af maar het trok mij ook aan. We gingen naar elkaar toe. De lichtbron voelde goed en veilig, naarmate wij elkaar naderden kreeg ik een steeds gelukzaliger en warmer gevoel. Binnen het licht speelde zich een voorstelling af van onbeschrijflijke schoonheid, kleuren mengden met kleuren en vormen, licht vloeide in licht, prachtige figuren werden gemaakt en verdwenen. Hoelang het duurde voor we eindelijk samen kwamen weet ik niet, maar opeens hing het verschijnsel boven mij en werd ik er door omringd. Uit het schijnsel hing een zacht, zijden draadje met een klein geel-oranje lichtgevend belletje aan het eind. Ik wist wat ik moest doen ik trok aan het draadje en het licht ging uit.

Toen was het weer gewoon donker. De weg was zoals normaal volgestroomd met koplampen, alle lantaarnpalen brandden en in ieder woonhuis gaven meerdere lampen en schermen kil en hel licht. Ik stapte op mijn fiets en reed in tien minuten naar huis.

'k ben beeed.

Ik loop naar boven met een vervelend voorgevoel. Ik doe de slaapkamerdeur open en mijn voorgevoel klopt. Het bed heeft vanavond geen zin. 'Kom hier!' zeg ik streng. Het bed blijft gewoon rechtop bij het dakraam staan. Ik zet een paar stappen in de richting van het bed maar het bed springt opzij. Het ding staat nu aan de andere kant voor de klerenkast. Ik probeer het te pakken maar vang alleen het dekbed. Het bed vliegt naar het plafond en blijft daar zitten. 'Laat dan tenminste een matras los' zeg ik. Geen reactie. Het plafond is te hoog om bij het bed te kunnen en ik wil niet onder mijn zware bed komen. Dus ik ga er bij zitten, op de stoel in de hoek van de kamer. De stoel is gelukkig rustig soms gaat die ook mee doen met het gedoe van mijn dwarse bed. Ik probeer mijn bed naar de vloer te praten. Heel rustig noem ik de voordelen van op de vloer staan, zeg iets over de warmte van mijn lijf, over comfort en hoe geweldig slapen op bed is als alles klopt. Het bed begint na een kwartier een beetje los te komen van zijn plek op het plafond. Ik kan zien aan de glans van het hout en vorm van het matras dat er schot in komt. Het bed begint te ontspannen. Ik vertel dat bed zo geweldig is en zo stevig. Dat ik altijd goed voor bed zal zorgen omdat ik zo lekker lig op bed. Eindelijk na een half uur is bed gerustgesteld. Bed laat zich zakken en met een sierlijk hupje springt het terug op zijn vertrouwde plek. Ik gooi het dekbed er over, kleed me verder uit en ga d'r op liggen. Bed maakt voor de grap een kleine omhoog gaande beweging en ik schrik daar van. Bed ligt dan even te schudden van plezier. Daarna is alles rustig.

Betty 5 en het verdwaasde schaap Grazende Roelof.

Betty 5 ziet De man op de fiets alweer aankomen. 1 uur, mooi op tijd. Betty 5 kan een verhaal beter waarderen als ze niet eerst uren hoeft te wachten en herkauwen op de bijrollen. Betty 5 heeft de taak van boze boer en politieman Henk om het verloren schaap te zoeken. Dit gaat niet om zomaar een schaap, dit is een dwaas schaap. ‘Als dit schaap los loopt breekt de pleuris uit!’ zei boze boer Henk. Betty 5 is dan de beste koe op stal om dit schaap te vinden. Het schaap heet Roelof, beter bekend als Grazende Roelof. Grazende is altijd op de loop, het schaap wil telkens weer zo graag zomaar gewoon er even tussenuit. Volgens haar psychologisch profiel is ze zelfs op de loop voor eigen wol. Ze heeft meer het idee dat ze een ram is dan een schaap. Maar denkt Betty 5 met de naam Roelof is dat te verwachten.

Haar kleine assistent Grijze Muis heeft haar inmiddels op de hoogte gebracht van de laatste whereabouts van de Grazende. De whereabouts zijn van 5 december 06:15 en toen is ze al grazende gespot langs een A of B weet-ik-veel in de buurt van Hk. Ze is waargenomen door het beste bewaarde geheim van de regio en de wereld namelijk een koppeltje rode zwanen. Ze zwemmen hier al eeuwen en toch ziet niemand ze, gewoon omdat ze niet kunnen bestaan. Grazende ging natuurlijk als haarzelf te keer, ze laten voor haar het gras niet voor niets groeien. Na de helft van de belangrijke mededeling liep Grijze Muis uit gewoonte weg en dit is dus alles wat Betty 5 weet. Het kan best dat er meer uptodate whereabouts zijn maar de informant is weggelopen.

De man is er. Betty tilt haar nek op laat De man op de fiets uit ratelen en zijn 3 standaard vragen stellen. Nee, haar stier heeft nog steeds geen contact met haar opgenomen, Nee, de stormvloed is niet op komst en Nee, de beruchte koeienhuid zwarte vlekken wisser is niet gesignaleerd in naburige weiden. Ze geeft hem de data van Grijze muis en schrijft met haar poot het tot nu toe bekende verhaal in de blubber. De man op de fiets leest het verhaal tot nu toe.. Grazende Roelof, ontsnapt, de pleuris!, angstig en onrustig, radicalisering (krantenartikel), eigendom van boze boer en politieman Henk, data Grijze Muis, hijzelf... De man op de fiets laat de informatie over hem bezinken en leest dan verder in het verhaal zoals het gaat volgens Betty 5.

De man op de fiets krabt na het lezen op zijn hoofd, hij zou het veel liever doen zoals in zijn hoofd. Maar hier bepaald Betty 5. Hij staat er vanaf nu bijna alleen voor en Betty 5 moet terug de stal in. Vanaf daar zal ze zijn handelen in de gaten houden en zorgen dat hij zich aan haar verhaal houdt. De man op de fiets rijdt naar de laatste plek waar Grazende Roelof is gespot. Hij ziet de rode zwanen niet naast hem staan maar hij hoort ze wel praten. Hij denkt wat zij zeggen maar heeft dat zelf niet door. Dus hij doet de dingen die de rode zwanen willen maar noemt dat vrije wil, hooguit een beetje van Betty 5.

Hij zet zijn fiets bij een bushalte in de buurt van de laatste whereabouts van Grazende en loopt een stukje richting stad en slaat dan links af vanaf daar volgt hij de instructies eerst die van de twee zwanen en dan die van Betty 5. Hij loopt in zeven sloten tegelijk, daarna tegen de paal, zet zichzelf voor schut, praat in zichzelf, loopt in het honderd en uiteindelijk komt hij uit bij een onbekend en door mensen onbewoond eiland. Geen mens maar wel duizenden schapen en ze zien er allemaal ongeveer hetzelfde uit.

Hij neemt contact op met de stal. Betty 5 laat even op haar wachten, ze wordt namelijk net gemolken. Gelukkig is ze daarna altijd een stuk vrolijker. Relatief gezien dan, Betty 5 blijft de meest melancholieke koe ooit. Na een poosje neemt ze zelf contact met De man op. [Moo!] tikt Betty, [whatsupp?] Man op de fiets laat haar de foto zien van de enorme kudde. Ze tikt [Mooi je bent al aardig in de buurt nu alleen nog Roelof vinden tussen 12635 schapen, dit is de actuele telling, deze schapen zijn ontsnapt en daarna zijn ze via via via en dan via daar terecht gekomen waar jij nu bent. Grijze Muis kon met behulp van een enorm ingewikkelde berekening op een telraam het exacte aantal schapen uitrekenen op dat (w) eiland.] ‘Fijn’, tikt Man terug. ‘En nu?’ tikt de Man verder en zet er 5 wanhopig kijkende emojis bij. Betty 5, [Nou je moet Grazende lokken want zoeken heeft geen nut. Roelof heeft één heel zwak punt, zij kan niet tegen huilende mensen, dan moet ze troosten. Dus begin maar met jammeren]. De man op de fiets zonder fiets typt terug ‘maar er is niks om te huilen’. [Natuurlijk wel, je zit op een onbekend en onbewoond eiland met vele schapen en verder niks en niemand behalve ik weet dat en ik zeg niks]. Hij barst meteen in janken uit, hele diepe inhalen en echte dikke tranen, hij schudt met zijn hele lichaam en schoorvoetend komt uit de kudde één schaap naar voren, ze kijkt vreselijk bezorgd. De man op de fiets huilt verder en denkt aan zijn fiets, huis, leven en aan alle mooie dingen die altijd aan zijn neus voorbij gaan en houdt het ooit op, snik, snotter, hij snikt nu luid en voor hem staat Grazende Roelof, ze duwt haar zelf tegen De man niet op de fiets aan en hij houdt meteen op met huilen.

Hij en Grazende lopen op eenoftandere manier terug naar de laatst bekende whereabouts van de fiets van De man op de fiets en het laatste stuk lopen ze zij aan zij naar de boerderij van boze boer en politieman Henk. Precies zoals Betty 5 heeft geschreven in het verhaal. Op de boerderij en politiebureau worden ze hartelijk ontvangen door de charmante boerin en haar vier struise en schalkse dochters. De man op de fiets valt in goede aarde bij op zijn minst één van de vrouwen aanwezig, van boze boer Henk geen spoor die is ergens iets aan het blokkeren en Grazende Roelof is hij in al zijn rechtvaardige boosheid alweer vergeten. De man op de fiets gaat voldaan en met 3 telefoon nummers op zak naar huis, Grazende Roelof staat weer in de groenachtige wei en denkt aan haar volgende ontsnapping. Betty 5 is aan het werk en heeft nog niks geschreven over wat ze van plan is te doen en waarom. Het is kortom stil van die kant. De rode zwanen zitten in de tuin van De man op de fiets in een voor iedereen eveneens onzichtbare blauw-gele vijver waar ze altijd al heen en weer zwemmen en rechte witte strepen maken zonder gezien te worden.

Kom

Komt dat zien, komt dat zien. Vanavond treedt de slapende man op. Kijk hem liggen op bed. Komt dat zien. Voor 8 euro per persoon en 5 voor kinderen. De man slaapt van 11 tot 8. Bij veel betalende kijkers misschien tot 10 uur. De slaper komt helemaal uit Dromenland naar ons toe. Voor de act is er een strip act, niet geschikt voor al te jeugdige kijkers. De bar is open tijdens de voorstelling. Vrees niet voor wederzijdse geluidsoverlast de Slapende man ligt in een geluidsdichte glazen kooi. Bij de ingang kunt u kaartjes kopen tot half twaalf. De nacht zit vol vertier, bingo, draaiend rat*, propjes schieten, zak lopen, vliegtuigjes vouwen en de loterij. Drank kost 1 euro. Komt dat zien. Komt dat zien.

Draaiend rat, is een door een rat voortgetrokken rad. Als de rat even stopt blijft het rad hangen op een kleur. Iedere kleur is goed voor een truth or dare.

Het was niet druk. Ik had de tijd om mijn waarnemingen om te zetten in nuttig advies m.b.t. aanscherping van de privacy regels van de bibliotheek. Ik kan bijvoorbeeld met mijn eigen ogen zien wie wat ophaalt en terug brengt. Dat is een kritiek data lek. Dus dacht ik het is goed dat de in en uitleen automaat in een hokje komt. Ik kan ook de titels van de boeken lezen en de auteur dit is voor mij en de auteur een inbreuk op de privacy. Ik zou liever willen dat ik alleen nog maar unieke codes zie, ik verander in een code, het materiaal en de lener. Dat maakt alles veiliger. Misschien moet het maar een keer afgelopen zijn met de fysieke uitleen en alles gewoon digitaal. Dan hoef je ook geen inbreuk te maken op elkaars gezelschap. Dit zou de wereld een stuk eenzamer maken en individueler. We hoeven elkaar niet meer te zien, horen en ruiken. Dat is namelijk zeer gevoelige data. Stel je voor dat je elkaar per ongeluk aanraakt. Vreselijk. Het lek is niet te overzien. Dan kunnen zelfs emoties ontstaan en dan ontstaan teveel kwetsbare gegevens. Het kan voorkomen dat je kennis van elkaar neemt, weet welke kleur ogen een ander heeft, hoe die ander leeft, wat een ander denkt en waar die van geniet. Dat is een gevaar voor het bestaan van de nog levende mens. Dus iedereen thuis blijven en altijd alles onlijn afhandelen met extra dikke firewall niet meer fysiek samen spelen, kennis delen, op de bank, praten. Wees verstandig en verberg jezelf altijd en overal.

Dat zou ik dan omzetten in iets andere taal. Dan lijkt het alsof ik iets anders zeg. Dat ik overkom als een vrijheidstrijder, een vooruitstrevende ziener, vechter voor de rechten van de individuele mens en zijn privacy. Ik probeer helemaal niet de onderlinge verbintenissen tussen mensen kapot te maken. Ik probeer niet mensen in kleine hokjes te plaatsen zodat ze minder of geen weerstand bieden tegen grote organisaties en overheden. Ik maak mensen niet bang voor andere mensen. Ik kom op voor hun eigen rechten, hun keuze vrijheid. Zoiets..

Maar nu ga ik eerst alleen een pot koffie zetten, koffie drinken, eten, afwassen, Matthew Thomas lezen, choco kikkers en muizen, letter en pepernoten eten, iets schrijven met de hand (heel veilig, zelfs ik kan het niet lezen), verlangen en slapen. Morgen schrijf ik mijn uitgewerkt advies, rapport, met abstracte statistische informatie en stuur het op naar de leiding, werknemers en vrijwilligers de nog resterende leden merken het later wel. Inspraak is te privacy gevoelig en vooraf laten weten wat we doen levert enig risico voor succesvolle weerstand, mits er nog resterende sociale connecties zijn tussen strijdbare leden. Die kans is gelukkig niet groot aangezien we al een hele poos bezig zijn met dit proces. Strijdbaar is alleen nog iets voor boze boeren en bouwbedrijven e.d. financieel best capabele bedrijven. Banger voor de mogelijk financieel euvel dan voor de realiteit van het probleem. Ook al werk ik nu zelf polarisatie in de hand, maar ja, ik ga er niet van uit dat deze beide groepen hetzelfde doen voor de bibliotheek (of iets anders) dan ze voor zichzelf hebben gedaan en blijven doen.

Hmm, half twaalf, ik sta op, je moet een mooie ochtend niet verloren laten gaan.

Slaap promotie team

Voor de winkel staan een Jongen en een meisje in blauwe spijkerbroek en groen sportjack met op de achterkant in grote gele letters Slaap!. Ze spreken mensen aan en bieden flyers aan. Ze verkopen Slaap ©. De laatste tijd is overal veel reclame voor slaap! te zien. Op billboards staat Slaap! De nieuwste trend. Voor tv en in kranten is veel advertentie ruimte voor de nieuwe Slaap! trend. Je kan er niet om heen. Sinds internet en keuzevrijheid is niets zo gehypt. Ze staan te goed opgesteld, ik kan het team niet ontlopen. Ik kies er voor om langs de vrouw te lopen daar heb ik meer lol in. Ze doet wat ze moet doen en klampt mij aan. Meteen een directe vraag 'Mag ik u wat vragen ?' Dat is een niet te beantwoorden vraag. Ik laat een witregel vallen.

Ze gaat verder 'Kent u Slaap!' Alleen van de reclame zeg ik eerlijk. 'Mag ik u wat vertellen over Slaap!?' ze is oprecht enthousiast. Ik laat de voorlichting over me komen. Blijkbaar moet je op een bed en matras liggen, het martas moet boven de vloer liggen daar is dat bed voor. Dan heb ik nog een hoeslaken, laaken,deken of dekenbed, echt heel veel denk ik en een kussen, ik dacht dat ze wou kussen maar nee mijn hoofd moet op een kussen. Logisch natuurlijk, hoofden , kussen. Als dat er is komt een proces op gang zodra ik erop ga liggen, met mijn hoofd op het kussen en lijf onder laaken,deken of deked. Het proces heet Slaap!. Zij zegt tegen mij dat er op het grote plein een bus staat met informatie van twee slaap deskundigen, ik kan daar slapen uitproberen op een echt bed. Het lijkt me echt iets voor u! Ze straalt helemaal als ze dat zegt. Hierdoor laat ik zomaar een witregel vallen.

Ze geeft mij de flyer, ik geef haar een stevige hand, kussen lijkt me niet de juiste keuze, wel eenzijdig gewenst maar kussen is echt iets om samen te wensen. Ik doe eerst mijn boodschappen. 10 pakken koffie, snacks, tussendoortjes, chips, borrelhapjes, puzzelboekjes, nootjes, borrel, komkommer, hamblokjes. De nachten zijn lang. Dan loop ik door naar de Slaap! bus. Ik ben blijkbaar de enigste bezoeker, het is heel stil. Geen harde muziek, tv gebleer en andere nacht herrie. 'Hallo!' Roep ik, 'ssssst' zegt iemand achter me en hij praat door in fluistertoon 'Sorry, ik zag u niet aankomen, anders had ik u onderschept, dit is de slaap kant, komt u mee naar de wakkere kant. Hij loopt op sokken en trekt me voorzichtig de bus weer uit, ik zie nu pas dat er 3 dingen staan en op 2 van die dingen liggen mensen. Ze hebben de ogen dicht en maken niet veel herrie, ze bewegen nauwelijks en ik zie niks te eten. Van verbazing valt er een hele witte regel.

Ik ben nu aan de drukke kant van de bus, in deze ruimte staat allemaal apparatuur, boeken en een computer. De man stelt eerst zijn collega voor W. Elte, Slaap! ontdekker en onderzoeker en hij heet R. Usten. Ik vraag waar staat de R voor, hij zegt voor R. Wilt u thee? Ik zeg nou, eh ik weet niet dat spul maakt me een beetje raar. 'Aha, u heeft al aanleg voor slapen' Ik kijk verbaasd. W. Elte legt uit dat je Slaap! en thee goed kunt combineren. Niet bij iedereen werkt het maar bij mij blijkbaar wel. R geeft mij een grote kop thee, ik doe de tests van W. hij schrijft, vraagt, meet, tikt, schrijft en vraagt. Ik krijg dat thee gevoel, mijn mond doet dat krampachtig openen. W. kijkt verrast en roept naar 'R zie je dat een natuurtalent'. Ze smiespelen wat en R. Usten vraagt of ik in bed 3 Slaap! wil uitproberen. Ik ben zo van thee dat ik meteen ja zeg, alles is beter dan dit. Ik voel me in 2 witregels tegelijk vallen.

'Trek maar uit, Slaap! is beter zonder' Zegt R. In mijn thee staat geef ik toe. Ik trek alles uit. 'Nu kunt u daar op gaan liggen' Ik ga liggen. R. Usten zegt dat ik het debed over mij heen mag trekken, ik trek het deked over mij. Mijn hoofd ligt op het kussen. Ik voel me meer thee dan ooit te voren. Het lijkt op algehele verdoving. Ik lig hier heel lekker, van buiten komt verrassend weinig lawaai. Na 5 minuten voel ik een spasme en dan ben ik weg alsof ik zomaar 6 witregels opvul met drie keer drie zzz'en zzz zzz zzz zzz zzz zzz zzz zzz zzz zzz zzz zzz zzz zzz zzz zzz zzz zzz Dan ben ik er weer. En hoe! Ik kijk om me heen lig in de Slaap! bus. Ik schreeuw 'He! Wat is dit!' R komt aan rennen, u bent Wakker! Eindelijk, 7 uur later. We zijn de enigsten in de bus de andere betden zijn leeg. Kleedt u maar weer aan. Heeft u ergens zin in? Ja. Eten, drinken, seks, sport, van alles en eten zei ik dat al'. R. Usten kijkt me verbaasd aan. Hij vraagt of ik dit eerder heb gedaan. Ik ontken en vraag me af waarom in Slaapsnaam niet. We gaan naar de Wakkere kant, hij laat me beelden van mijn Slaap! zien, hij zegt iedereen slaapt uniek en slaap kan heel verkwikkend zijn. Ik zit ongeduldig te luisteren ik wil maar één ding weten en nog voor ik kan vragen geeft R het antwoord al, eh nou wilt u vast weten wat Slaap! kost. Ik knik ja en kijk al beteuterd. Helemaal niks. 'Niks!!!,niks!?' Dit kost NIKS!!. Nee zegt R het bed en toebehoren kosten iets, maar als u heel misschien mee wil doen aan ons onderzoek krijgt u dat van ons. Usten praat heel zachtjes alsof hij mij een oneerbaar voorstel doet. 'Waar moet ik tekenen, nee laat maar, privacy mijn kont.. ik doe mee!' Ik ben energieker dan ooit, ik snap dat enthousiasme van het promotie meisje wel. Hopelijk staat ze morgen weer te promoten dan vraag ik haar meteen om samen te slapen. Alleen is al leuk, hoe leuk zal het zijn om samen te doen. Ik ben zo opgewekt, ik heb niet eens meer zin om witregels te laten vallen. Slaap! is een geweldige vondst van W.Elte R.Usten

Ik heb een date. Ik heb een date in de supermarkt. Ik moet daar om 4 uur zijn voor mijn date met een lieve, mooie klant van de supermarkt. Wij gaan gratis koffiedrinken op een bankje bij de koffieautomaat. Kopen er een huismerk koekje bij, doen wat knapperige nootjes in een leeg koffiebekertje. Ik zet een batterij kaarsje en een plastic bloemstukje op de nep houten picknick tafel bij de koffieautomaat in de supermarkt. Misschien niet heel romantisch, vooral niet op deze Sinterklaas middag maar voor ons budget is het de enigste optie. Later deze week gaan we samen op stap naar de voedselbank. Een frisse winter wandeling, hand in hand lopen we er naar toe en terug met elk een tas vol afgedankt spul van de supermarkt. Op de terugweg gaan we op een bankje zitten en eten iets lekkers uit ons voedselpakket. Misschien als we ze kunnen missen stelen we kussen van elkaar. We maken er iets teers van. We laten open en bloot onze armoede zien aan een onverschillige wereld vol overschot.