p(re).s.
Zelfpromotie. Als je mij vandaag hebt gevonden telt deze dag meer mee;).
Een misje voor en na de slaap.
Ik zou willen dat herinneringen aan jou vervaagden en overgaan in nieuwe. In aanvaringen en als water onder bruggen. Ik zou willen dat jij je aan mij vergaf en dat ik mij kon vergeven. Ik zou mijn schuld aflossen aan de oneindige woordenstroom met een paar korte en krachtige zinnen. Mijn gedachten over, over laten gaan aan in gesprekken met, ik heb al zoveel gedacht. Ik zou mij in jou willen veranderen in een wil. Dichter bij je zijn dan mijn vage belofte van morgen over een week. Ik zou je willen houden, zeker en vast en u zoude mij gaarne zien, vast en zeker. Maar ik zit alleen in mijn woorden. En met een beeld van een rechterhand en een verlegen glimlach. De laatste kalme blik van afstand door de etalage en wat foto’s in het web met een arm een boek en een zwart harig mormel daarop. Het leest efficiënter zonder, maar kouder. Een makkelijk te vinden paradijselijk tafereel met .nl er bij is mijn laatste link met jou. Mijn beelden lossen op. Mijn wil om te beïnvloeden is al kleiner dan een lidwoord. Het wachten werd hopen, het hopen werd neerslag en de neerslag is weer woord geworden. Niet een woord voor mijn oren, niet een woord uit jou hoofd met jou tong door jou lippen, niet een woord op mij gericht. Het missen rukt op naar wissen en er is geen haar op mij die dat wil maar er is denken aan. Ik gedoog mijn stilte nog een tijdje, ik verteer in mijn onrustige avonduren, ik sla mijn ogen neer en slaap er weer een nachtje over.
Wissewasjes
In observatie.
Er is het een en ander aan de hand, een trouwring, een pinkring en een armband.
MacGyver.
Wat maak je me nou? Een onderzeeboot van een een kikkerbil, een knoop, wat lucifers en een stukkie touw.
In veilige handen.
De veiligheidsdienst viel het belastingkantoor binnen, er waren geruchten dat ze daar een aanslag plannen.
Beetje jammer.
Ik hou van jou, ik blijf je trouw maar ook een andere vrouw.
Bravo
Mannen kunnen ook 2 dingen tegelijk. We kunnen doen alsof we luisteren.
In de zonneschijn.
In dit licht heb je een heel ander gezicht.
Voorspel
Ik heb echt al je eten lief maar toch vooral het aperatief.
Doodsangst.
Wat ik het allermeeste vrees is dat ik mijn naam in de overlijdensberichten lees.
dood paard trekken
het kapitalisme is een dood paard en we trekken al meer dan eeuw lang. voor mij zijn de helden van het kapitaal van nu dooie sterren. wat ik zie is dood licht. licht van voor 1900.
wat je kunt doen zonder kapitaal is verbreden nu gaat iedereen van jongs af aan in een hok zitten. je werkt op 1 plek doet x aantal taken en that's it. in plaats van 1 dag dit 1 dag dat en 2 dagen zus en anderhalf zo. alles zit klem. niks een dag hondenschool, een dag kapsalon, een dag post rondbrengen en een dag zorgen. nee het is niet 'en' maar dit en niet dat. daar ben je en daar blijf je. veranderen is moeilijk gemaakt. en toch verander ik, jij en dus de wereld onontkomelijk. maar dat paard blijft dood.
kapitaal maakt niet mogelijk het maakt of zichzelf maar het maakt vooral andere beperkingen op alle gebieden. in gedachten. in kracht. in energie. in zin. in de praktijk. in theorie. in relaties. in bezit. in plezier. in leven.
Vrouwenjagen met losse flodders.
Goed. Voor vrouwen ben ik net zo gewild als kiespijn, migraine en de pest. Het wil dus niet zo lukken, mijn liefdesleven. Ik kan net zo goed een besmettelijk virus zijn of een terrorist met een briefje op de rug dat ik er één ben. Zo diep en intens word ik verafschuwd, gemeden en genegeerd. Sterker nog er zijn sluiproutes voor vrouwen overal in mijn omgeving zodat ze mij niet tegen het lijf lopen. Gebarentaal is ontwikkeld om anderen voor mijn nabijheid te waarschuwen. Voor degenen die de pech hebben mij niet te kunnen mijden is een slaap/geeuwmiddel gemaakt om maar te benadrukken hoe vervelend ik ben. Er zijn stemmingsmakende middelen in omloop tegen mij in tubes of spuitbus, vergelijkbaar met insect- en ondierwerende middelen. Zonder mij bestond er zelfs geen verslaving bij vrouwen. Alles om aan mij voorbij te gaan.
Zelfs de dood is populairder. Andere mannen gebruiken alle mogelijke taal- en tekenmiddelen om mij met de duivel te vereenzelvigen. Ik heb een staart, ‘s avonds verander ik in een afschuwelijk gedrocht, grote delen daarvan, zeggen ze, kun je zo al zien, ik spreek met een gespleten tong, ik eet kinderen en was mij in het vogelbadje, ben een gevaar voor de aardkorst waarop de vrouwspersoon woont die onoplettend was en toch even iets anders zag dan een wolf in schaapskleren, zo zeggen de mannen en vrouwen die wel bij de les waren.
Niks is op dit moment goed genoeg om tegen mij in te enten, er blijft gevaar voor autisme, schizofrenie, depressie en andere gezellige stoornissen. Maar de medische industrie is druk bezig met betere middelen, dit kost miljarden euro’s maar dan heb je ook wat. Tot die tijd is de beste preventie en remedie om ieder contact met mij te mijden en/of te verbreken.
Geloof alles wat anderen over mij beweren, het is allemaal waar. Dat is het beste voor alle betrokkenen, zelfs mij. Stel je voor dat ik een beetje zelfvertrouwen of zelfrespect zou krijgen dan is het hek toch van de dam. Voor de een of ander ‘t weet loopt een bevallige deerne er door en dan moeten ze haar nog afknallen en mij weer op de dam zetten.
Een verhouding met mij is is een garantie voor een armoedig bestaan, je loopbaan raakt in het slop, sterker nog alleen het noemen van mijn naam is al een wettelijke reden voor ontslag op staande voet, je gaat iedere dag huilend naar bed en staat huilend op en ook wakker is het lijden en last. Niks komt er van je terecht, het meisje met de zwavelstokjes heeft zelfs medelijden met je, het huilende zigeunermeisje verliest aan jou afbeelding haar plek in de lijst. Het is honderd keer niks. Jij zult de eerste zijn met een ziekte waarvan iedereen dacht dat ie was overwonnen alleen omdat ik je hand vast hield. Al was het alleen om te schudden. Mensen kijken je niet meer aan, je kunt je erfenis vergeten, niks mag je meer huren, nog geen fiets bij de NS. Iedere dag moet je je melden bij de lokale overheid voor een check en een check-up. De binnenlandse veiligheidsdienst luistert je vanaf het eerste contact altijd af, je naam is niet weg te slaan uit alle shownieuws programma’s, je naam gaat zo erg door het slijk dat mensen je gaan verwarren met de Wadden kust. Je bent vanaf nu een running gag op 3FM en Veronica radio. Het is kortom alleen maar ellende. Geloof dat maar.
Maar vooralsnog gaan de meeste vrouwen nog liever uit met een blok beton. Dronken voeren helpt ook al niet tegen de tijd dat zij dronken zijn lig ik al lang onder de tafel. Aan het eind van de avond lig ik dan op straat bij de grijze rolcontainer, in gezelschap van andere ratten. Terwijl de dronken deerne in bed ligt met de man die slaapmiddel deed in mijn bier.
Het valt ook niet mee met zo’n kop. Ik heb niet eens spiegels in huis zo bang ben ik voor een blik op mij. Ik draag dag in dag uit een balkje voor mijn ogen zo misdadig lelijk ben ik.
De zwaveldampen komen uit mijn mond. Ik boer continu, de NAM heeft al toestemming gevraagd voor een proefboring. Ik moet mij iedere 2 minuten op mijn hoofd slaan om de horentjes terug te meppen want als ik dat niet doe sta ik de hele tijd mijn horens af te stompen tegen een muur. Kijk niet naar mijn kruis dat ding daar is niet mijn jeweetwel maar een gevorkte staart. Dat lijkt heel wat maar ik kan er niks mee, laat ik de staart er uit loop ik voortdurend te kwispelen. Het is vreselijk om bij me te zijn, je gaat dood van ellende. Eerst val je in slaap, dan gaat iedereen je wakker houden omdat ze weten dat je er anders in blijft. Het is hetzelfde als onderkoeling of een gebrek aan zuurstof.
De trauma dienst heeft na mijn enige date een speciaal nummer bedacht, 001. Dan word je maag leeg gepompt, doen ze preventieve abortus, 4 dagen durende hersenspoeling en prikken 15 nood injecties met een cocktail van 35 verschillende anti-stoffen en voor het geval van hele hoge nood geven ze je nog een euthanasie pil mee.
Een jaar of 10 eenzame opsluiting in een hutje op Antarctica is vrouwen liever dan 10 minuten in mijn bijzijn. Sommigen zijn van jongs af aan zo geïndoctrineerd dat ze mij niet eens opmerken zelfs al zouden ze willen, dan lopen ze tegen me op en kijken dan alsof ze me niet zien, en dat kunnen ze ook niet. Hun opvoeding heeft mij aan hun zicht ontnomen. Ze zien gewoon een wazige vlek waar ik hoor te staan.
Scholen hebben speciale programma’s voor meisjes tegen mijn gevaar. Ze leren alle sluiproutes uit hun hoofd, pappen aan met alles wat man is zolang ik het maar niet ben, krijgen aanvraag formulieren voor Antarctica mee, volgen de totale zwijg cursus, leren verschillende manieren om zich te verstoppen achter een boom, krant, lantaarnpaal, wijnglas, opgestoken middelvinger, vriend, moeder. Snel plekken vinden om je te verstoppen bv kantoor, pashokje, openbaar toilet, werk, achtertuin, voortuin, watertoren, synagoge, kerk, snackbar of de snelle rij in de supermarkt. Natuurlijk leren ze ook alle leugens voor eigen bestwil.
Over mijn gevaar zijn ook honderden boeken verschenen, met iedere keer een andere associatie met mij en een specifiek gevaar; mij en satan, mij en de yeti, mij en loverboys, mij en harddrugs, mij en armoede, mij en het monster van Loch Ness, mij en de derde wereld, mij en het communisme, mij en oorlog, mij en suiker, vet, zout en mij en de wolf.
Er zijn landelijke waarschuwingen tegen mijn gevoel voor humor. In folders lees je tips over hoe je je oren kunt sluiten voor mijn stem zonder dat het mij opvalt, hoe je anderen met knipperende ogen kunt waarschuwen en met unieke vormen van vrouwen logica, ver buiten mijn verstandelijk vermogen. Stoot desnoods minuten lang een herhalende hoge toon uit vergelijkbaar met het gepiep van een rookmelder.
Alles moet uit de kast. Laat geen smoesje onbenut om van mij af te komen, hier een paar voorbeelden. Moeder is ziek, ik ben opeens doofstom en blind, het gas bij de over-overburen staat nog aan, de kinderen moeten terug naar de gevangenis, de verre vriend komt opeens dichtbij, soa’s, de missende bladzijde uit een boek zoeken, afstuderen, gele koorts, het dorre gras, de drogende verf. Wat maakt het uit. Vrouwen. Ze zijn gewoon te knap voor mij.
~Love is a battlefield. Woe me, i’m no soldier. I’m just an innocent bystander.~
That’s all folks!
...
... of is de reactie op utrecht vooral een re-reactie op de actie in christchurch.
That's all folks!