Hein, De Gedachter vs. Klokky, Het Tijdmonster
Klokky had al menig slachtoffer gemaakt en die lagen en zaten overal, sommige stonden er monumentaal bij, anderen zaten onder Klokky's garderobe. Sterker nog niemand had Het Tijdmonster ooit verslagen, hij sloeg je neer met een simpele tik of tok. Geen grof geweld hij liet je gewoon vele jaren uitrazen in zijn ring en opeens viel het hartstikke stil. Dan tik.
De Gedachter kwam van ver buiten de tijdzone. Hij was binnen gekomen op een koffieschotel helemaal uit de tijd. Klokky kende hij alleen van de verhalen. Aan tijd had Hein, De Gedachter een broertje dood, altijd is er tijd, en dat hoopt zich maar achter je op, het moet maar herinneren en dan weer vergeten en dan opeens na 80 of 90 jaren tijd zing je weer kinderliedjes, dezelfde als 75 of 85 jaar geleden. Maar wat Klokky daar mee te maken had was Hein een raadsel. Tijd is zon en niet dat tikkende monster naast je bed of om je pols. Niet dit vreselijke geval dat nu voor hem stond te pronken met zijn aanbidders en slachtoffers.
Het Tijdmonster keek De Gedachter een paar keer boos en doordringend aan. Hein keek een keer fronsend en intens vervolgens zet De Gedachter zijn blik op raadselachtig en Klokky keek alwetend. Nee dit was niet zomaar een tegenstander zag Hein, dit was een tegenstander van formaat, die wijzer was echt groot die ander niet zo maar die was rap, die andere was bijna even groot als de grote maar rapper dan de kleine. Die ging zo maar de kring rond.
De Gedachter nam een positie aan in de kring rondom Het Tijdmonster. Klokky tikt op zijn voorhoofd, Hein sloeg de wijzer weg. De Gedachter keek weg van Klokky maar Het Tijdmonster was er toch, hij tikte gewoon harder, Hein stak vingers in zijn oren en keek weg maar Klokky ging zitten in zijn geweten. Klotezooi. Dit moet wel uitlopen op een fysiek gevecht. Denken helpt niet dan maar wrijven. Hein wees Het Tijdmonster op zijn eigen lege pols. Niks te zien. Klokky keek heel even verontrust, tikte tien keer een geluid en de mobiele telefoon van De Gedachter begon te jengelen. Klokky keek trots en gloeide daar zelfs een beetje van.
Hein keek op zijn telefoon 09:57. Verdomme, eerst koffie dan vechten. Het Tijdmonster schonk De Gedachter in die pakte het kopje bij het oor en dronk de koffiekop in één teug leeg. Klokky schonk meteen weer in, hij was zijn tijd aan het rekken. Hein wist dit maar hij had vooral zin in koffie. Laat maar rekken.
Na 7 kopjes koffie was het klaar. Klokky keek ontspannen naar de overdreven drukke De Gedachter. Hij liet een aanbidder zijn kat vast uit het bakkie halen. Hein was al druk bezig met vechten nog voor ie was begonnen. Het ging echt goed vond hij. Het ligt in ieder geval niet aan de voorbereiding en die koffie was gelukkig heel erg sterk, de kracht van die koffie zat in hem, The Force. Het Tijdmonster keerde hem een moment de rug toe en net op dat moment sloeg De Gedachter op hol. Hij gaf Klokky een genadeslag, toen nog een, maar Klokky keek er niet van op. Die tikte rustig door. Hein probeerde het met een rechter inhaalslag en nog een linker op de koop toe maar ook nu klonk er alleen een zacht getik, wat een monster dacht De Gedachter hard op. Het Tijdmonster vond dit niet leuk en gaf Hein een zwieper met zijn secondewijzer.
Nou moe, dacht De Gedachter stil. Hij probeerde een rugslag en een buikslag, een hagelslag, een donderslag bij heldere hemel maar niks bracht Het Tijdmonster van zijn stuk. Hein haalde zijn beste slag, de radslag uit de kast (die heeft ie altijd bij zich, de kast). Klokky begon te gniffelen, Ha! een moment van verzwakking dacht Hein, snel nog een radslag, Klokky's gegniffel ging over in gegier, toen begon ie er bij te schudden en te huilen. Nog één poging tot doodslag had De Gedachter in gedachten maar Het Tijdmonster was alweer over gegaan in zijn normale getik, het momentum was weer over. De Gedachter tikte stil mee met Klokky, The Force was een beetje uitgewerkt.
Ik bied remise! Zei De Gedachter .. of uitstel van remise! Klokky liet zijn wijzer een paar keer rondgaan, 3 dagen verstreken zo en hij greep toen het bakkie van de kat en Hein mocht daar een poosje zijn kamp opzetten tot Klokky wist of ie uitstel van remise zou accepteren. Het Tijdmonster zou ondertussen voor alles zorgen, koffie en koffieroom, een koekje, televisie, muziek, verandering en zo. De Gedachter moest alleen zo nu en dan de bak verschonen en later als de kat uit de zak kwam en terug wou in zijn bakkie dan moest Hein zelf maar iets verzinnen om te doen. De Gedachter nestelde in het bakkie en daar veranderde veel, o.a. Het Tijdmonster verdween uit zijn gedachten ook de dreiging van de kat en de zak loste op in andere dreigingen. Hein, De Gedachter vond dat hij had gewonnen, Klokky, Het Tijdmonster liet hem in die waan bestaan.