Lastige Gevallen in de Rede

Inspecteur Klik Clack en het Mysterie van de Realitijd

In het midden van het druk winkelhart van Smægmå Stad West staat inspecteur Klik Clack met zijn assistent Jan Metdekorteachternaam bij de Poel des Verderfs, ooit door de lokale overhead aangelegd om het hart van de stad te voorzien van natuurlijke elementen maar het werd ongelooflijk snel een opvangplek voor bacteriën, urine en zwerfafval en nu lag daarin opgefrommeld het stoffelijk overschot van een nog onbekende en tot die tijd zeker onbeminde deerne, anders lag ze hier niet zo onfortuinlijk te wezen.

Klik Clack keek over zijn bril naar Jan en vroeg “Wat weten we tot dus ver?” Jan sloeg daarop zijn met leer beklede etui A3 notitieblok open en droeg de volgende regels op

Het is een vrouw.

Ze is Dood.

Ze ligt in de Poel des Verderfs. Tot zover een herhaling van feiten maar nu komt het, de vrouw is Imaginair!

Klik Clack was niet verbaasd, dit is niet de eerste keer dat een verzonnen schepsel plompverloren was vermoord door iemand die wel zeker wel bestond, het kwam best vaak voor dat mannen maar ook vrouwen als gekken tekeer gingen op de fictieve wereld alleen om een ander iets te leren aldus deze afschuwelijke en zeer echte moordenaars. Klik Clack heeft de meesten ondanks alle redevoeringen, betogen het schavot in gekregen en menigeen opgezadeld met een levenslange straf als wasknijper maker en in het geval van ene Stephen King zelfs de doodstraf door giftige inkt injectie in zijn misdadige schrijfarm. Dat zal hem leren andere mensen iets te leren met gebruik van zinloos geweld op personen, daarvoor zelf eerst tot leven gewekt, notabene je eigen familie uitmoorden! Kindermoordenaars hebben het altijd zwaar in de bajes, die gedachte zorgt voor een grote glimlach op het pokdalig gezicht van de inspecteur. Klik Clack. De chef dood door moord werd inderhaast opgeroepen vanuit spa, sauna, kuuroord Re-Laks voor mensen met een smalle beurs en droeg op dit moment slechts slippers en een badjas, tja, als de plicht zo hard roept dan laat je verder alle schaamte achterwege en gaat onherroepelijk aan de slag.

Jan was wel in Uniform, een geel pak met rode strepen en grote groene strik en een dikke rooie neus over zijn echte, maar de mond make-up was alweer niet geslaagd. Een dingetje dat Jan maar niet kan leren, het zou een glimlach moeten zijn maar het lijkt meer op een gezwel in de vorm van een anale prolapse. Het hele beeld van die twee zorgt voor enige moeilijkheden in de communicatie en niet alleen tussen de beide hoogdravers in het politie genre. De hele entourage rondom het schouwspel kan het allemaal amper bevatten. Eerst ligt er een fictief personage levenloos in de centraal gelegen en ondanks dat toch verdorven poel, daar moet je al mee dealen, vervolgens aan beide kanten plakkerig lint om het dramatische schouwspel trekken om daarmee het winkelend, vroeg of juist heel laat uitgaans publiek en het stadshart schoonmaak personeel op afstandhouden, dan zie je opeens deze twee hogere in rang geplaatste personen die zich amper bekommeren over hoe het allemaal hoort, kleding, gedrag, rust, reinheid en regelmaat. De persoon met het grootste probleem is echter degenen die een krijttekening moet maken van een slachtoffer in water, het krijt blijft niet plakken aan het natte oppervlak, De naamloos blijvende Deelnemer lijnen trekken is inmiddels wanhopig. Het liefst zou ze die hele poel leeg laten lopen, ze heeft al naar de stop gezocht maar er lijkt geen te zijn. Ze pakt ander lijntrekker gereedschap uit haar gereedschapsbelt, een klein potloodje maar ook dat loodlijntje blijft niet langer op het klotsende water zitten dan een paar tellen. Gelukkig maar dat het slachtoffer blijft liggen, je weet maar nooit met dit type verzonnen doden, soms veranderen ze zomaar in iets anders of verdwijnen in het niets. Het hangt zoals altijd allemaal af van de les en de moordenaar.

Klik Clack – Jan, weet je al iets over het mogelijk motief?

Jan Metdekorteachternaam – Waarschijnlijk iets in de relationele sfeer of anders een terroristische aanslag, meer opties zie ik zo 1, 2 niet opkomen in dit script.

Klik Clack schudt daarop zo woest met zijn hoofd dat zijn bril van het hoofd vliegt en met een enorme klap neerkomt op de tegelvloer van het stadsplein, het hart van de stad slaat spontaan een slag over. Hij schreeuwt wanhopig tegen de lucht “Dat is toch niet Normaal!!!!!?” Daarna buigt hij voorover en raapt zijn zwaar metalen bril met pantserglas op enorme sterkte weer op. In het stadhart op de plek waar de bril lag ligt nu een gat dat als de lokale gemeenschap dat zou willen meteen gebruikt zou kunnen worden voor uitbreiden van de Poel des Verderfs. Zo'n sterke bril, het is alsof je een tank op je hoofd zet.

Jan heeft nog een paar regels staan in zijn logboekje en ook al hebben ze niks te maken met de huidige situatie, de mogelijke moord en de bijbehorende gebodsversterker, toch wil hij ze voordragen aan het best talrijk opgekomen publiek, zeker na die enorme knaller met dat stuk kijk gereedschap is er veel aanloop. “Mensen, mensen, nu u hier toch bent mag ik even iets voordragen, het is nog niet af maar ik wil even weten wat u er van vindt, mag dat?” Vraagt Jan aan de toeloop van aankijkers, lijkschouwers, winkelenden en leedvermaakten. Het blijft na dat verzoek erg stil maar dat komt omdat iedereen Ja knikt.

“Bedankt!” Jan begint met voorlezen uit eigen onaf werk “Ik zag twee beren, o het was een wonder” en daarna “Als de kat van huis is dan komt ze waarschijnlijk nooit weer terug” Jans werk was altijd kort en nooit echt vrolijk. Zinnen met daarop vervolg zinnen vond Jan een misdaad tegen de wenselijkheid, dan kon je net zo goed communiceren. Waarom zou je dat doen! “Hij was met het verkeerde been uit bed gestapt namelijk met het been van zijn partner.” Hierop begon een kind vreselijk te jammeren, waarschijnlijk had ze thuis zoiets vervelends meegemaakt. Jan deed alsof hij het geweeklaag niet hoorde, zo vaak heeft hij niet publiek, en al zijn deze lui er niet voor hem, ze zijn er wel. “Nog eentje, let op. Hier heb ik vijftien jaar en acht maanden lang aan gewerkt.” Jan begon aan zijn beste regel ooit echter net op dat moment vloog er een cordon straaljagers over het plein in het hart van de stad, het was namelijk twaalf uur en dan vliegen er altijd twaalf jammerende vliegtuigen vlak over de stad en dwars door de geluidsbarriere op klokslag 12. Jan zelf had hier niks van gemerkt, bij hem klonk alleen zijn eigen stem die zijn beste regel ooit op dreunde voor een gehorig en enthousiast publiek, zo ervoer hij dat op dit moment en ondanks de algehele waarheid bleef dat zijn eigen.

Echter nu na afloop van zijn piekmoment was er wederom de jegelende plicht, de misdaad voor ogen, de gruwelijke dood van een onechte deerne, door iets, een hamerslag, pikhouweel, hardhandig verzopen in de poel, een onzichtbare kogel door het zichtbaar gemaakte hoofd, ontploft in de hersenen maar de rest ziet er nog puik uit ook al zit er geen leven meer in, zou allemaal kunnen, wat dat betreft zou de lijkschouwer nu wel mogen opdoemen aan de einder.

Uit de lucht waar net nog de straaljagers in zaten kwam een parachute dwarrelen met daaraan een man met een witte jas, dokterstas, plastic handschoentjes en een stethoscoop om de hals, de lijkschouwer van dienst, Dokter Pulp. Die was het waarschijnlijk, het was woensdag en dan is het de beurt aan Pulp, zo werkt het met dit soort subsidie baantjes, een volledige baan in zeven stukken geknipt, meestal meer, de afdeling lijkschouwen stadshart had inmiddels 16 dooien artsen in dienst, voor één voltijds functie, mogelijk twee als er meerdere mensen tegelijk waren overleden in schimmige toestanden. Dan moesten ze tegenwoordig ook nog concurreren met commerciële cowboys in het lijkschouw vak. Het hele algemene lijk beschouw gedoe is niet erg goed geregeld en daarom geldt wie het eerst komt, die schouwt en krijgt ervoor betaald.

“Hoi Hoi, ik dacht ik vlieg een stukje mee met de straaljager klok, ik ben sowieso al laat, ik moest eerst nog 678 ballonen oppompen” zegt Adam Pulp, eerste schouwer aanwezig en dus lijk baas. Is dat het overschot? Wijzend op de dame die met een pen een lijn wil zetten op het water van het bassin des verderfs?

Jan wijst de stille aan, en zegt, alleen instructioneel bedoeld, dat doden nooit vanzelf bewegen. Pulp knikt en neemt dit ter kennisgeving aan, als Jan niet naar hem kijkt maar in zijn schriftje kijkt hij naar Klik Clack en draait met zijn vinger een rondje naarbij zijn hoofd, een algemeen geldig teken voor “dolend volk”. Ondanks zijn twijfels begint hij toch de juiste persoon te beschouwen, hij legt zijn stethoscoop op het voorhoofd van de dooie, en zegt, “Hier klopt iets niet, is dus dood. Check”

Klik Clack vraagt “Enig idee hoe lang ze al dood is Pulp?”

Pulp, tilt de hand van het slachtoffer uit het muf ruikende alles behalve heldere water en trekt een vinger los uit de knuist, de middelste, en houdt deze in de amper waaiende wind, en zegt na dertig tellen zo staan “Zeker al een poosje, waarschijnlijk al even”

“Is dat ongeveer zeven a acht uur?” Vraagt de inspecteur.

“Denk ik wel, ja, zou me niks verbazen” Antwoord de doden dokter en ballon opblazer.

De assistent noteert het in zijn schrift, overleden al zeven á acht uur dood, dat is al iets, daarmee kunnen ze gericht op zoek naar mensen die rondom die tijd, vier a vijf uur na middernacht zich hier bevonden bij het bassin. Ze zouden baat hebben bij bewakingscamera's maar die zetten ze meestal uit op drukke tijden omdat er dan teveel gebeurt en niemand meer aan zijn kopje thee toekomt als ze daar iedere keer naar toe zouden gaan om weer iets te sussen, de gemoederen en dergelijke. Gelukkig is vier uur net de tijd dat de helft van het drink en uitgaans volk huiswaarts is gekeerd om daar te werken aan een zelf gemaakte kater of het tikken van een weblog verslag over de afgelopen avond voor deze volledig is vergeten en dan door niemand meer kan worden herlezen. Dan staan er vast al weer een paar camera's aan, meestal de cameraadjes gericht op plekken waar nooit iemand komt om iets vervelends te doen. De poel is waarschijnlijk zo'n locatie, hopelijk. Jan belde met de afdeling bewaking op verre afstand van heikele kwesties, niet zeldend leidend tot handgemeen, beter bekend als de Afbewakers.

Klik Clack luisterde mee met het gesprek gevoerd op luidspreker zodat iedereen mee kan luisteren naar de oplossing van deze misdaad. Pulp liep ondertussen rondom de dooie deerne en maakte diverse opmerkingen over de huidige stand van zaken, zoals 'het water is nat' en 'het slachtoffer zal het wel koud hebben' al die dingen sprak hij in op een een miniscuul klein taperecordertje opdat bewezen zou worden dat niks hem was ontgaan, hoe meer mededelingen des te meer leverde het op, Pulp was door deze manier van verdienen verweorden tot een grote bron van data, rondom overschotten dan, hij verzamelde verder geen enkele data over alle andere dingen, ja , nou ja, als je er niks mee kan verdienen waarom zou je het dan doen? 'De deerne heeft lang haar, de puntjes ervan zijn ook al dood' Herstel, wis, repeat 'de dame heeft haar' 'het haar is lang' 'de haarpuntjes zijn dood' Nu heeft ie drie ipv een stuks data. De data moest achteraf wel kloppen, hij was niet zeker over het tijdstip en daarom kon hij het niet zomaar gebruiken als kostbaar gegeven, dat wil zeggen een zak geld opleverend gegeven, dat kun je gelukkig verhelpen door wollig gebruik van taal en teken, vage data is de beste van alle data ooit, en dat weet iedereen, juist daarom is de concurrentie is op deze beschouw markt ook moordend.

Het gesprek aan de telefoon met de afbewakers bodes schoot bepaald niet op, inmiddels hadden ze de vijfde alles behalve opgewekte video bewaker aan de lijn, deze was er in geslaagd enkele opgeslagen videobeelden op te vissen uit het korte termijn digitaal netwerk wolk geheugen maar niet van de correcte tijd, ze had beelden van kwart voor drie waarop een busje van Smægmåpost parkeerde bij de Poel en een pakketje in de vorm van een vrouw in het water afleverde, daarna werd de aflevering kenbaar gemaakt via zo'n geheimzinnig postbezorger IT apparaatje en ging de bezorger verder met afleveren van diverse andere objecten rondom het plein, niet allemaal even goed in beeld. De beelden wezen op een instant afgeleverd winkelpand, een verkeersheuvel en twee witte strepen van een zebrapad.

Jan zei, “Dus het is gewoon een pakketje? Gadverdamme, alle moeite voor niks.” Klik Clack kon er wel mee leven, hij had als hij op schoot nog recht op zeker een half uurtje sauna en een zeer stevige massage zonder happy begin noch ending, alles zat weer eens op slot, misschien werd het tijd voor een andere hobby. Bergen verzetten is toch meer iets voor jonge lui, niet voor een tachtigjarige hoofdinspecteur moordzaken. Klik Clack zei bazig tegen Jan “als jij op zoek gaat naar die bezorger dan weten we meteen alles wat we moeten weten, meer is wat mij betreft absoluut niet nodig. Ik zet dan mijn handtekening onder de zaak met als notitie 'Opgelost' en post het document dan officieel op writeas zoals wettelijk verplicht. Licht jij ook Pulp in over de bij hem nog heersende verwarring, dat we slechts van doen hebben met het pakketje van een fictief slachtoffer op tijd afgeleverd in de poel des verderfs en niet met een misdaad.

Jan Metdekorteachternaam geeft als repliek dat hij dat niet van plan is aangezien de doden dokter inmiddels data high is en als hij Pulp nu zou vertellen dat hij zijn tijd heeft verspild dan zou er toch nog een misdaad volgen, en wel met Jan als slachtoffer, en einidgde met “Doe het zelf maar”. Klik Clack neemt dit niet eens in overweging, ze vertrekken spoorslags, het plaats delict is inmiddels een post afleverings plek.

Pulp is zo druk bezig met noteren van allerhande gegevens rondom het dode pakketje dat hij het vertrek van de heren en hun entourage niet opmerkt. Het uit de schijn dood opgestane slachtoffer grist even later haar tasje uit handen van de niet eens verbaasde door data totaal gedrogeerde Pulp Ze pakt daar haar telefoon voor het versturen van een niet erg cryptisch tekst bericht.. een bericht dat Pulp nog net kan noteren “Wat een ongelooflijke klote rol Aard! Dit ga je verdomme goed maken, en wel tien keer, is geappt door Je iets minder liefhebbende Imagine” waarna Adam Pulp het tekstbericht voegt bij het verder nutteloze, niks opleverende post bezorg rapport, nou ja, op Pulps eigen data high na dan.

Conclusie : Opgelost

Einde Verslag

Hoofdinspecteur Klik Clack

Het zei zo

Het is niet anders het zij zo

het gratis paard was een waardeloos cadeau het had niet eens een bek voor inkijk het was een opgewarmd lijk waar nooit leven in zat kaas nog slechts bestaand uit gat een dooie mus was nog iets geweest mosterd na de maaltijd, aankomen na het feest dan was het er tenminste ook al is het er niet meer maar dit krijg ik liever nooit weer

Het was niet anders het zij zo

Misschien was het maar show komt later het echte geschenk aan ons opgediend na een simpele wenk een verrassingsfeest om je leven te eren een krasser lot dat je eigen ten goede doet keren een knol met een fraaie bek vol even fraaie tanden te bewonderen vanuit alle hoeken en standen een enorme topper uit de mega stal geluk zonder overdrijving met evenveel levendige tentakels als een kwal op de kust van je teleurstelling belandt maar niettemin gewoon verder drijft over het land

Het is niet anders het zij zo

Het onnodige overbodige vind pardoes zijn Waterloo vanaf dit zeldzaam goede moment gaat alles voortaan voor de wind en nog berg af ook uit het apparaat met de pauze knoop komt witte rook het leven vanaf nu is een en al geluk het is algeheel geheeld en kan niet meer stuk wat een heerlijk leven vol van weelde schitterend mooi ook al is het slechts ingebeelde want goed gefantaseerd fortuin is een aardige remedie voor een leven in puin dat is de drijf as achter de regie voor de vertoning van het grote schouwspel der religie

Het is niet anders het zij zo

Geen leven op voorraad enkel en alleen een voortploeterende no man show

Echter niet getreurd u oordeel over mijn werkzaamheden en leven kan altijd worden ingekleurd dankzij de geldiger woorden van gecertificeerde anderen die mij voor honderd procent hebben afgekeurd

In het leven namelijk is niks zo cruciaal als door bepaalde betaalde anderen gebezigde taal

In ieder geval tot bepaalde andere anderen op een tijdstip verderop de levenslijn met andere woorden tot de conclusie komen dat wat hier en nu is nooit had mogen zijn,

tot dat bijzondere moment is voor mij bedoeld geluk anderen beter gezind

dus... Het is niet anders het zij zo

het gratis paard was een waardeloos cadeau het had niet eens een bek voor inkijk het was een opgewarmd lijk waar ook daarvoor nooit leven in zat een cirkel zonder omtrek slechts bestaand uit gat een dooie mus was nog iets geweest mosterd na de maaltijd, aankomen na het feest dan was er tenminste eens iets al is het er niet meer maar zo'n papieren hobbelpaard wil ik nooit weer

(idd, je kan tijdens dit leven iig nog altijd klooien met de woorden waarmee je de miserie kan beschrijven.. voor wat het waard is)

Zanger Zonder Faam ; Ach vaderlief, toe fap niet meer

Zeer vrije verandering, flink stukje minder songteksterig, van het lied van de Zangeres Zonder Naam – Ach vaderlief, toe drink niet meer.

Ach vaderlief, toe fap niet meer Ik vraag het je nog een laatste keer Want moekes hunkerend hartje doet haar zeer Ach vaderlief, ik smeek het je toe fap niet meer

Moeke zit alleen op de living vloer te warmen haar enigst kind tuurt eenzaam op de telefoon Want vader verspild zijn kroost door te fappen in zijn mancave terwijl de pc pornobeelden toont Dan opeens rent het kind de mannen grot in En ziet zijn pa in de hoogste staat van paraatheid Hij jammert 'Pa zo krijgt ma toch nooit een kind, en zie je niet hoe ik lijd aan mijn eenzaamheid'

Ach vaderlief, toe fap niet meer Ik vraag het je nog een laatste keer Want moekes hunkerend hartje doet haar zeer Ach vaderlief, alsjeblieft toe fap niet meer

Vaderlief stoot net een mogelijk kind van de troon Het spul loopt echt behoorlijk uit de hand Dan ziet hij vers bevredigd zijn ontevreden zoon verkerend in andersoortig verhitte toestand Pa toont begrip voor het ingenomen standpunt maar verklaard dat hij zichzelf niet vertrouwd hoe graag ik je ook een broertje of zusje gun het zorgt voor een verhoogd risico op burn-out

Echter vaderlief, die fapt vandaag niet meer Ik kan het ook niet vaker dan zeven keer Dus moekelief, kom hunker niet meer Want vaderlief, die fapt vandaag niet meer

Dus moekelief, kom hunker niet meer Want vaderlief, die fapt vandaag niet meer

Het Pitloze Vers product

Ik ben zo tevreden met mijn pitloze druiven nu hoef ik niet om zo'n enorme pit heen te kluiven Ik vind het een geweldige stap vooruit nu ik niet meer op die pittige dingen stuit pitloze druiven hebben geen pit maar zijn wel goed van smaak ik was eerst sceptisch maar ik heb alle kritiek gestaakt pitloze druiven zijn niet minder dan druiven met pit je merkt amper op dat er geen pit meer in zit ik ben helemaal overstag ik eet ze inmiddels elke dag ik heb ze nog liever dan eten zonder smaak, stof, ik vind deze verandering echt een super goede zaak het is tijd dat we doorgaan op de ingeslagen weg dat een appel een klokhuis heeft is volkomen onterecht zijn al die pitten in ons fruit nog wel nodig hun aanwezigheid lijkt me eigenlijk volstrekt overbodig niemand eet ze op, ze zorgen zelfs voor gevaar je kan in ze stikken en pardoes eindigen op de baar pitloze druiven zijn smakelijk en veiliger dan met pit ik vraag me af waarom er nog een skelet in het vee zit waarom geen graatvrije bot of kluifloze en kale kip zo van stal of waterbak in de pan en klaar in een wip ik denk dat hier wel noot en toonloze muziek in zit een heerlijk gezapig leven zonder graat, schil, schaal, zaad en pit Ik ben zo tevreden met mijn pitloze druiven nu hoef ik niet om zo'n enorme pit heen te kluiven Ik vind het een geweldige stap vooruit nu ik niet meer op die pittige dingen stuit

Freak In Het Semi-Wild in het Meer van Hetzelfde bij de Idee Alen

(herhaling van de uitzending oorspronkelijk opgenomen in 2005, maar volledig gere-remasterd en voorzien van een extra content ergens online als u De code scant met de camera op u mobiel)

U ziet voor ogen een glanzend, schitterend schouwspel van het golvend wateroppervlak, het zonlicht over de rimpeling van het Meer van Hetzelfde, echter onder dit met binnenvaartschepen en plezierjachten gevulde waterwegennet leeft een zeer schuw wezen, de soort is algemeen en talrijk maar wordt desondanks zelden gezien. Hier op een diepte van vijftig meter tot de diepzee leeft de Idee Aal. Deze paling soort die door onze naar voren gerichte op glitter en glans afgestelde kijkers vaker niet dan wel wordt gezien is ondanks dat van grote invloed op ons wel en wee.

Vandaag ga ik Freak met mijn team van eveneends goed door VVA betaalde volgelingen de diepte in om de soort te bestuderen. Een Idee Aal is afhankelijk van stromingen onder het oppervlak en wij gaan ons dan ook laten meevoeren met zo'n stroming. In het Meer van Hetzelfde kun je duizenden van dit soort stromingen vinden ze beginnen meestal al op het oppervlak. Het is gewoon een kwestie van je voertuigje naar eentje laveren, net zoals het zeil van een zeilbootje wind vangt zo vangen wij in de VVA onderzeeboot een bepaalde stroming naar een school vol Idee Alen.

We kiezen voor een plek in het midden van het meer omdat daar meer stromingen zijn die ons zonder dralen meevoeren de diepte in. Net onder het oppervlak ontstaat een rimpeling en in het kielzog van die golfslag laten we ons tuigje afzinken, de stroming accepteert ons klakkeloos en voert ons mee naar een diepte van 55 meter. Het Meer is eigenlijk veel dieper dan u en ik denken als we er bovenop zitten schommelen of aan de kust bevinden zittend op een rots of hangend in een ligstoel en er overheen kijken opgehokt met onze inwendige vertaalde bespiegelingen.

Al op tien meter diepte nemen onze Idee Aal radars activiteiten waar. De soort is altijd vreselijk bezig maar doet dat het liefst onopvallend. Door de manier van bewegen en vele aanpassingen aan de omgeving van het Meer, schutkleuren en snelheid van bewegen in de stroom is het zo goed als onmogelijk om ze te zien zwemmen. Ze zijn net als vliegen die je wil vangen en dood slaan maar op een of t andere wijze altijd aan je blik ontsnappen net op het moment dat je ze neer wil meppen met je krant, boek of tijdschrift. De Idee Aal kan dit kunstje nog vele malen beter. Hij ontsnapt aan je blik zodra je denkt het te zien daarom hebben we speciale instrumenten meegenomen om het schitterende beestje een poosje in ons snel verveelde blikveld te vangen en behouden zodat u tijdens deze Live uitzending niet alleen naar ons zit te kijken terwijl we over Idee Alen praten. Het is toch leuker om te laten zien waarover je praat als je over Idee Alen praat.

We zitten nu op veertig meter diepte en de paling is hier al een stuk minder onopvallend dan hoger op in de diepte, ze voelen zich hier veiliger dan daarboven. Op deze diepte zijn niet zo veel mensen actief die ze levend en wel willen vangen en daarna in boter bakken in een braadpan of in de oven veertig minuten op 180 graden voorzien van een knapperig korstje. Al is het eten van rauwe Idee Alen tegenwoordig ook al geen probleem meer, met de opkomst van Sushi naar de keuken van kusten van het Meer. Rondom de kusten van Hetzelfde wordt de culinaire wereld altijd beïnvloed door de standaard inmenging van buitenaf, er komt iets terug wat er eerder was en iets wat nu is gaat dan even opzij, uiteindelijk blijft natuurlijk verder alles eender. Het is hier altijd weer komen en gaan en geven en nemen, dat hoort bij deze streek als water bij wijn, polder bij model, geld bij geluk.

De Idee paling is hier op vijftig meter diepte pas echt goed zichtbaar, ze houden van de bodem van het oppervlak, daar scharrelen ze een beetje rond op zoek naar stukjes aas, het rottende spekkie voor hun gulzige bekkie. De soort is een veelvraat, het heeft dus baat bij een enorme hoeveelheid afval zinkend naar de bodem van het oppervlak, het is dus in het belang van de soort dat deze afval stroom nooit stokt en dat is dan ook de voornaamste taak van de volwassen Idee Aal exemplaren. De reden waarom ze steeds naar het oppervlak moeten is niet omdat ze moeten ademhalen, dat kunnen ze in het water, op iedere diepte. Het is hun taak om via een ingenieus systeem van zenders en hun signalen en door het voortdurend in beweging blijven in elke watermassa, met name in water dat redelijk gecontroleerd in beweging is, ze zitten het liefst in stuwmeren of murw bedijkte regionen, wild water is enkel nuttig om van stuwmeer naar stuwmeer te zwemmen als is dit zwemmen zelden tot nooit meer dan zich laten meevoeren in de stroom.

Sinds we zijn begonnen met het chippen van Idee Alen hebben we ontdekt dat Idee Alen nooit sneller bewegen dan de stroming toelaat. Ze overbruggen enorme afstanden maar gaan nooit tegen de stroom in om zich op een nieuwe plek te vestigen tenzij deze plek al is ingericht om Idee Alen een plek te bieden. Dat wil zeggen door mensen bewoonde locaties met een afgebakend inventief irrigatie systeem dat is de enige plek waar deze wilde soort kan gedijen. Dit soort omgeving hebben ze nodig voor voortplanting, maar dat doen ze eenmaal daar dan ook graag en veel. Beweegt de stroming als een gek dan de paling ook, is de stroming zo traag als dikke stront dan is de paling net zo langzaam.

Een stroming is relatief vrij in wilde wateren maar niet overal even vrij, er is zeker altijd stroming maar een Idee Aal op pad weet eigenlijk nooit zeker waar het uitkomt maar wel dat het ergens uitkomt. De soort heeft belachelijk weinig natuurlijke vijanden zeker in vergelijking met alle andere soorten, de voornaamste vijand van alle andere soorten de mens is eerder een vriend dan vijand van de paling. De soort wordt zowel als voedsel en als afval eter door ons gewaardeerd en daarom ook beschermd wel gaat dat vaak ten koste van andere palingen en daarom dan ook van de soorten die afhankelijk zijn van deze palingen, allen pronkend op de lijst van beschermde diersoorten in ieder geval zolang de soort zich niet te buiten gaat aan het opeten van 'onze' Idee Alen. Doen ze dat wel dan is de soort ten dode opgeschreven, zoals bijvoorbeeld de Weg Aap en Weg Beer is overkomen, hadden ze maar niet zo dom moeten zijn.

Hier in het meer is de Idee Paling de meest voorkomende vissoort ook al blijft ie desondanks zo goed als ongezien. U ziet hier voor ons de paling in zijn habitat de bodem van het meer en het doet eigenlijk niet veel meer dan de bodem afzoeken naar eten oftewel ons afval, het beestje eet echt alles wat maar enigszins afbreekbaar is, en voor de paling is veel meer afbreekbaar dan voor ons. Het maakt bepaalde vloeistoffen aan waardoor moeilijk afbreekbaar materiaal toch redelijk vlot vergaat en vervolgens kan worden verteerd. Het wonderlijke is dat er niets van overblijft, een Idee Paling maakt geen ontlasting, het verteerd alles en niks komt er meer uit. Dat is een fenomeen waar wij mensen gek op zijn maar begrijpen doen we het niet, en willen het ook niet. Dat is absoluut uniek voor onze soort, vermoedelijk komt dit niet willen door de invloed van de Idee Aal op onze manier van denken en zijn. Echter tot nu toe heeft niemand dat echt willen onderzoeken en mogelijk onderzoek betreffende deze mate van invloed van Idee Alen op ons is altijd met veel succes tegengewerkt, het tegenwerken wordt beschreven in de universele kennis wereld als 'doorslaand'.

Liever brengt men bij dat soort instellingen de tijd door met het maken van atoombommen of materiaal om niet te kunnen stoppen met eten van dropjes, dat en duizenden pillen en zalfjes waardoor je stukken ouder wordt dan je biologisch gezien zou moeten worden maar dan wel door zo min mogelijk leven te leven en zoveel mogelijk met de stroom mee te bewegen van de ene zitplek naar de andere.

We zitten nu alweer vijf minuten samen te kijken naar een grote school Idee Alen die van onbestemd stuk iets naar vaag ding gaan en daar van happen en knabbelen, ze werpen zich er massaal op en afhankelijk van wat het is duurt dit kort of lang voor het weg is. U ziet nu ook hoe handig het is dat deze paling soort zo driftig bezig is want hier door is ons afval niet meer echt afval maar juist super lekkere voeding voor hele scholen Idee Alen grazend en knabbelend op de bodem van het Meer van Hetzelfde. Het is echter een bedroevend slecht schouwspel voor op u scherm, ik ben wel wat gewend als maken van cultuur natuur documentaires maar dit is zelfs voor mij ondraaglijk saai. Dat wil wat zeggen, ik heb ooit eens vijftien dagen, tien uur, vijfentwintig minuten en dertien seconden gewacht om een amper bewegend beeld van vijf seconden te schieten van een Haaibaai in het midden van de Zee van Niets, en vergeleken daarmee is dit nog drie keer zo vervelend. Laten we daarom maar terugkeren naar de kust en gaan zetelen op onze stoelen en banken wachten in het zonnetje met een cocktail en een mobiele telefoon tot het leven weer leuk wordt, alles is beter dan Idee Alen zien wriemelen rondom een hoop afval op de bodem van het Meer van Hetzelfde.

Wilt u desondanks meer weten over Idee Alen vraag dan onmiddellijk subsidie aan en wacht jaren en jaren voor u nee krijgt te horen van de instanties die u onderzoek moeten honoreren. Veel plezier daarmee of anders met het meegaan op de stroom naar een fijne hangplek voor u hoofd. Dit was Freak in het Semi-Wild bedankt dat u niet meteen in slaap bent gevallen, tot de volgende herhaling van Freak.

VVA Oorblog Lab

Van de Straat ; afsplitsing van 'Praat maar raak op straat'

(Gepilooteerde, eerste versie)

Welkom bij deze door VVA gepilooteerde eerste episode van Van de Straat ik ben u gastheer Dikke André van Daal en vanmiddag bezoeken we met ons babbel maar door team het begin van Het Bijna Wilde Bøs van Smægmå.

Hallo boom

Boom – Hallø vreemdeling met fluffy beestje aan een stick en de privacy van het bos infiltrerende camera, wat kan ik voor u betekenen.

Heeft u iets te vertellen waar wij stijl van achterover vallen?

Boom – Ik kan u iets vertellen over de boom, stil wiegend in de wind links naast mij, wilt u dat?

Mij best, praat maar raak!

Boom – Deze boom is begonnen als een aftakking van mij, het kwam uit een van mijn vruchten die ik lukraak om mij heen deponeer opdat ik mij net zo soepel als u soort vermenigvuldig.

Dat zie je er niet aan af. Deze lijkt helemaal niet op u!

Boom – Niet meer, de boom begon als een exacte kopie van andere uit mij ontgonnen mij versies, stammetje, fris groene blaadjes en dan omhoog maar dit exemplaar was duidelijk in mineur over de gang van zijn zaken, hij ritselde maar sporadisch, was altijd prikkelbaar, en duidelijk ongelukkig eigenlijk over alles.

En toen?

Boom – Wij, ik en mijn andere spruiten probeerden er achter te komen wat er speelde in die barse bast. De boom had echter behalve de problemen die ik al heb aangegeven ook problemen met communcatie met soortgenoten. Hij zegt gewoon niks wat wij kunnen verstaan en volgen. Echter beetje bij beetje kwamen we er toch achter wat er mis was, we hadden daarvoor de hulp ingeroepen van bomenfluisteraar, blaadjes therapeut en stam onderzoeker Kees Overlood.

Kees, O ja Kees, bekend van tv, internet en radio dankzij zijn blog en vlogwerk op Jouwrioolbuis thuis!

Boom – Inderdaad, hij werd ons aanbevolen door de boomwachter, vooral snoeier en hakker trouwens, Hendrik Jan Tuin van Heden man. Hij vertelde ons dat deze boom in de kern van zijn zijn niet een van ons was maar een van die andere soort verder op in het bos eveneens bezig met zeer energiek voortplanten.

Het aardedonkere naaldbos?

Boom – Inderdaad, dat is inmiddels na de transitie natuurlijk ook duidelijk te zien. De boom had voordien echter loof als ons en zo'n typische loofboomstam. Hendrik Jan kende gelukkig een mannetje die een mannetje kende en die man kende een Cosmetisch Boomchirurg. Nou van het ene mannetje komt dus het andere mannetje en deze kwam per direct overvliegen uit Tuinland. Hij keek een poosje naar de boom, legde zijn hand op, trok wat blaadjes van zijn tak. De dag daarop kwam hij terug met zijn Cosmetisch Boomchirurg gereedschap, injectienaalden, zaagjes, paardenmiddelen en vreemd ruikende mestaarde soorten.

Zo, imposant. Had ik niet gedacht, kijk de camera man is al spontaan achterover gevallen.

Cameraman – Ik viel niet echt, wou alleen een shot maken van beneden af op u schitterende kruin, kijkers zijn gek op het zien van vertakkingen van het origineel, denk maar aan Star Wars of de hele bewegende plaatjes inboedel van Marvel.

Je viel gewoon stijl achterover, geef nou eens toe.

Cameraman – Nee, dat wil ik niet.

Boom – Ik vertak ook graag, leuk om te doen. Ik kan het iedereen aanraden. De boom begon daarop langzaam aan de verandering, de lovende blaadjes vielen er af, de korst om stam nam een andere vorm aan, op een zekere dag kwamen de naalden en sindsdien is ie zo als het wil zijn, maar praten kan die nog steeds niet. Het verhaal zoals het is moet door ons worden verteld, en door de afdeling PR van de Cosmetisch Boomchirurg, de blogger Kees Overlood en nu ook door u. Zo gaat dat met straffe verhalen, eerst wil niemand er aan en dan moet iedereen die er niks mee te maken heeft opeens bakken aan waardering verdienen aan ons eenvoudige bomen wiegend en meestal onopgemerkt vallend in het bos.

Prachtig verhaal, ik ben de enigste die het op poten heeft gehouden, zelfs de geluidsman is omgewipt.

Geluidsman – Te indrukwekkend, dit geloven onze massa aan letterkijker volgers anders nooit dus dan maar even pardoes platliggen voor de hoogste leescijfers ooit, van een gepiloteerde uitzending dan.

Boom – Bedankt voor u aandacht, ik hoop dat u heeft gekregen waarnaar u zo intens verlangde, een soort van climax in u uitsturend bestaan.

Zeker ik ben intens tevreden, moe maar voldaan. Dit was voor zover ik mij kan herinneren het beste begin van een nieuw item ooit.

Boom – Hopelijk overtreft u dat keer op keer.

Vast wel, zo zijn wij nou eenmaal, groots en meeslepend bij alles wat we heel even doen. Wij moeten voor vandaag dit item en deze uitzending ogenblikkelijk gaan afsluiten maar niet voor we u hebben verteld dat we volgende week gaan babbelen met beekjes. Tot dan.

Gat

De markt is een gat een pikkedonker eindeloos diep ogend gat het zet zwart om in wit en wit weer in zwart het rest product is wel grijs maar totaal niet wijs de markt is een reis zonder rede en doel zitten op de afgezaagde poten van een stoel een schier oneindige kringloop elke dag in voor door verkoop het betaalde nog een keer betalen het tot leven vertaalde hertalen iedere dag van geboorte tot aan de dood ben je een mens op papier begroot een onderdeel van de mensen fabriek iemand voor in het publiek en op het toneel van de industrie een stukje betaalde fantasie de waan van in munten omgezet bestaan belast en gepromoot om op poten te blijven staan een persoonsgebonden onderneming omhuld door een gefabriceerde omgeving al je energie gaat in het diepe zwarte gat belaste inwoner van gehucht, dorp en stad in een plek vast tussen bakstenen en gepolijst zand op een van alle kanten afgesloten stukje land leven in op stroom opgewekte toestand vrij geboren meteen omgezet tot levenslang klant zitten op de bank in vloer gebakken lucht een heel leven als in een beroerde klucht met duizenden dicht en open slaande deuren in kunstmatige geuren en kleuren het aanwezig wezen is je watt in een met machines gegraven groot verstikkend en verstommend donker gat

Het Leuk.

De prijs van leuk is gestegen, de aandeelhouders halen opgelucht adem. Het leek erop dat de koers van leuk naar beneden bleef gaan. Gelukkig gaat het met leuk de goede kant op.

Leuk in de kluis van de bank, thuis aan de wand, leuk voor later, leuk kan weer is opeens een kostbaar goed. Leuk. Het was eens gratis net als sport maar toen kwam er een label op en daar een prijsje bij. Leuk product, Leuk ding, daar kan je in investeren, bundelen voor de flappen bundels. Leuk in ieder geval op papier wel.

Het gat viel in de markt, werd er in gebeukt, los geramd uit een doffe wand, de werklieden hadden het zweet in de naad. Om het leuk uit de muur van harde natuur te peuteren, en opeens lag daar een geslaagde grap voor de voeten van Deelnemer z454. Hij was er beduusd van. Het leek een onmogelijke zaak, het schitterende succes inspireerde de andere Leuk delvers, er volgde waardering voor de Deelnemer, iets met systematisch rumoer en druk gekakel uit kelen.

De andere Deelnemers zij die nog niet waren bezweken aan het op het oog zinloze inbeuken op een onverschillig hard stuk natuur bleven beulswerk leveren in de hoop op meer Leuks. Slechts een enkeling had er talent voor en zodoende werd Leuk een zeer schaars artikel. Handelaars stonden er om te springen want op dat moment in de geschiedenis van de markt was er ontieglijk veel behoefte aan Leuk ontstaan. Leuk verzamelaars betaalden een hele hoge prijs. Ze gaven zelfs tonnen uit voor bedroevend slechte grappen, die werden dan in Leuk bedrijven omgezet tot moppen of duizend keer gebakken en geleverd aan een groot publiek dankzij de kunst der wandtegel plus spreuken en of gedrukt in inkt als zwart wit cartoons, of omgezet in duidelijke taal en afgeleverd bij uitgevers en eventueel kopiën ervan aan kopie narren, delvers uit het geheugen van andere vergeten werklieden wiens hoofd in duizend stukken was gebroken door het alsmaar tegen de doffe dooie muur van steen beuken.

Leuk werd later dankzij de kool en stoommachine machinaal gedolven al bleef het en is het nog levensgevaarlijk werk, een goede grap is nog altijd dodelijk vooral voor degene die het uit het rauwe niks heeft gewonnen maar soms ook voor de replicanten. Deze eerste lieden in de werklaag verdienen er vaak niks aan de verre aanhangers des te meer, zij die grappen transporteren, brandbare vloeistof leveren aan de transporteurs, grappen verpakken, door verkopen, machinaal verspreiden, aan de kabels, de energie nodig voor de machines die dit Leuks bij iedereen moeten bezorgen, vaak ongevraagd, in verband met het overschot aan oude voorraad. Maar goed.

Het bleef een onvoorspelbare markt, Leuks. Soms wil iedereen er veel van maar soms kun je het alleen aan de straatstenen kwijt, en dat in een tijd van asfalt en zandpaadjes, dan is het sappelen maar alleen voor degenen er direct van afhankelijk. De rest verkoopt gewoon zijn grote dosis aan niet leuks voor een leuk prijsje, oorlog, honger, kogels, krantenknipsels, bloembollen, gas, zware metalen, vliegtuig reisjes, plasticiden, eten uit blik, transport uit blik, vet, suiker en zout en dat leuk blijft in de kluis tot de markt aantrekt.

Zoals nu, en dan kunnen de Leuksten onder u weer eens lekker vers eten eten en een keer per maand warm douchen. Zo zie je maar weer dat in deze tijd uiteindelijk alles wat met pijn en moeite uit de onwrikbare wereld wordt opgewekt je er voor de lieve vrede gewoon in moet laten zitten. Niemand mist namelijk wat er niet is en nooit zal zijn.

Door de wol geverfd

Welkom bij VVA Praat maar raak op straat. Vandaag spreken we toevallig met Deelnemer 11 over zijn laatste make over.

Ja, nee, inderdaad ja. Ik ben echt door de wol geverfd, vorig jaar laten gebeuren. Voor die tijd was ik gewoon geverfd met paardenhaar, eerst nog met vingers maar toen op een zeker moment voelde ik dat de tijd was gekomen voor een hele verandering. Ik ging natuurlijk niet over één nacht ijs, nee, zeker niet, je had vijf Elf Steden tochten kunnen organiseren voor ik definitief besloot om mezelf te laten beschilderen door wol.

Ja, nou, ik heb zeker baat bij deze transitie. Gevingerverfd of ander soortig coatingswerk is iets heel anders, stukje eenvoudiger. Dat zie ik nu, als je nog in zo'n ouderwetse coating zit merk je dat niet op, Hoe simpel je bent, hoe onnozel je handelswijze is, nu wel. Gelukkig zit deze wollige laag als gegoten om mijn imposante frame, er zijn mensen die het niet aankunnen, zijn ze geverfd en dan opeens is alles ze teveel, komen hun stal niet uit, laten alles lopen, gaan niet meer stemmen op de voetballer van het jaar of kijken naar de herhaling van de herhaling van Bananasplit met Ralp Inbar, vreselijk. Ik heb daar geen last van. Doe alles wat ik deed en meer nog zelfs dingen die ik eerder niet deed, gewoon omdat ik er niet mee in aanraking kwam, zoals frontaal botsen tegen een Flixbus. Deed ik anders nooit.

Tja, ja, over het algemeen vind ik dit wel een echte verbetering. Ik sta sinds die spuitbeurt echt heel standvastig, ben duidelijk aanwezig.

Nadelen, of die er aan kleven? Ik sta soms tijden bij een dam te wachten op anderen of beter een ander voor ik verder kan gaan. Ik moet eigenlijk altijd ergens achter aan gaan, en, ik mekker heel vaak en altijd onverwacht. Verder heeft het meer voor dan nadelen, hoor.

Heel fijn, leuk dat ik hier op Van Voorbijgaande Aard mijn verhaal mocht vertellen. Mag ik misschien wat in u tuin grazen?

Bijwerkingen

Ik kan niks met de maand juli. Het ligt niet aan het weer, mooi of slecht, juli is en blijft een onzinnige, volstrekt overbodige klote maand. Ik denk dat heel Nederland en Juli niet samen gaan, waarschijnlijk dat we daarom massaal op vakantie gaan naar posities elders met als functie functioneel zijn voor mensen die verdienen aan jou op die positie, verder ben jij in principe nutteloos daar. Maar goed aangezien je juli verblijf in dit land ook niet lekker mixt, enkel als een water meng kraan die je nooit op warmte kunt afstellen, altijd te koud of te heet, of ander meng gereedschap, afstelbaar licht is te schimmig of te fel, volumeknop, te zacht of te hard en dat komt allemaal samen in juli.

Dat hele gevoel slaat meteen om zodra augustus aanvangt, de zomerbloeiers bloeien nog steeds, de laatbloeiers komen ondertussen traag op gang, Na een maand quarantaine in onbehaaglijke vrijheid komt er een vers regel regime. Het zou niet veel uit moeten maken maar het is een verschillende wereld. Dag en Nacht worden weer 1, de dag minder urgent aanwezig, het idee van moeten genieten van het ongenietbare houdt niet langer stand. Het was weer onverdraaglijk lamlendig, impotent, een rivier van oeverloze tijden, je moest een lach op je smoel plakken maar iedereen kon de lijm zien, wat een ontieglijke rottige maand was juli wederom. Ik sliep extra extra uit, leefde daardoor op in de nacht deze was net als nachten op normale maanden redelijk onverschillig betreffende het wel en wee van de verlichting, het wil zo min als mogelijk van doen hebben met zijn dag partner, die collega van vakantie gangers, de zon ingezet als ongeschoolde vakantiekracht, goede schijn leveren maar meer niet, dat is juli. Een zootje domme etmalen met niks tussen de kiezen om te vermalen, een hoop zeer heet gebakken lucht in een steenoven met daarin een zwartgeblakerd iets, misschien een vis of een pizza het is niet te zien, zeker niet te eten, het is een dag in juli.

Wat moet je in vredesnaam met zo'n maand, zelfs de scholen sluiten er van, er zijn zwembaden die in juli de deuren dicht houden omdat niemand genoeg energie heeft voor een baantje, niet eens een bijbaantje, alleen snackbars draaien goed maar de houders kunnen daar niet van genieten, lusteloos en liefdeloos gooien ze de patat, eierbal en een gehaktstaaf in het frituurvet, met een diepe zucht halen ze het er uit omdat het lichtje nou eenmaal knippert en werpen het product moedeloos in de papierenzak, ze vrolijken niet eens op van de 15 euro die ze verdienen door prefab dingen te frituren, pure ellende. De overdadig gegaarde rijkdommen kunnen ze in juli totaal niet waarderen, ze gaan nog liever twee dagen in een bad vol ijs liggen of een weekendje mee trillen in Japan dan rijk worden in Juli, echt slecht deze maand, De dagen lijken ook nooit ergens op ze beginnen niet echt houden ook nooit op, het is gewoon een rampzalig ongestructureerd zootje uren, uren die zich niet eens houden aan de standaard lengte, ze lengen gewoon zomaar aan, worden zo lang als ze zelf willen, er zijn uren die dagen duren en uren die in één tel verdwijnen, de slaap uren.

Zelfs de bijen zoemen deze maand gezapig, zwermen alleen om de bloempjes omdat het moet. Je hoort de tegenzin er in, de bloemen zelf zijn al niks beter, ze konden niet anders dan bloeien maar het gaat niet van harte, het ging een beetje tegen de natuur in. Ze konden vanuit gesloten kelk positie de biologische klok niet zien. Ze moesten open gaan om te kijken wat voor dag het is en o jee 2 fokking juli, o nee, wat een ramp, een maand lang bloeien in de meest gruwelijke maand van het hele jaar, nog liever dood vriezen in maart of april dan dit, deze vervloeking. Daar zoemt dan zo'n verveelde bij onverschillig omheen.

Alles is/was net niks, regen valt inspiratieloos, zon maakt te lange dagen maar dat gas ding kan zich niet even losmaken van zijn positie om er toch wat leuks van te maken, mensen gaan in juli compleet dwangmatig in Frankrijk naar pr werknemers op de race fiets kijken. Met een mobiel huis van parkeerplek naar parkeerplek in de hoop dat ze even kunnen vergeten dat het de hele verdomde maand elke dag juli is, ook in Frankrijk. De pr renners zijn speciaal opgeleidt om alleen te letten op de wedstrijd, de route, ze kunnen niks anders doen, jaren van brainwashing gaan daar aan vooraf, hierdoor worden zij binnen de grenzen van start en finish lijn een fase tijdloos, ze hebben geleerd te denken dat ze rijden in Mei of September, De meesten rijden eigenlijk de Vuelta twee keer. Na de finish moeten ze meteen de bus in voor een anti juli pil, ook de winnaars en truidragers, maar die krijgen het in een miniflesje met bloedrood spul net na de finish streep. Ongeveer een week na de Vuelta A, als de Draai van de Kaai en overige reclame kerkrondjes erop zitten komen ze weer in de juiste tijdzone, exact op 1 augustus.

En dat is straks... Woehoe! Aftel moment 2.