Jeppe gaat zwemmen Eindelijk kon Jeppe weer eens naar het zwembad. Hij had nog wel wat last van zijn elleboog die hij had gestoten tijdens het werk, maar dat mocht de sportpret niet drukken. Met racefietsen, of volgens Jeppe ‘wielrennen’, schoot het de laatste tijd ook al niet op met sporten. Door het schizofrene weer van de laatste tijd was hij vaker nat dan moe. Verder had Jeppe zich de laatste tijd klem gegeten aan luxe kazen, dus een kilometertje baantjes trekken zou goed voor hem zijn.
Enthousiast stond Jeppe zijn blauwe zwembroekje aan te doen en hij zocht naar de oordopjes die hij nodig had om zijn oren niet vol te laten lopen met water onderwater. In de kleedkamers stond zoals altijd een populaire Nederlandse radiozender aan die voor hem weer eens de lulligheid van de Nederlandse cultuur bevestigde. Een dj op de radio probeerde een grapje te maken. Radio-dj’s zijn sowieso niet echt grappig, ze zijn immers geen cabaretier, dacht Jeppe. Hij lachte wat mee met een onverstaanbaar grapje, al lachte hij eigenlijk om zijn eigen gedachtegang.
In het kleedhokje naast Jeppe was een ander joch een vergelijkbaar blauw zwembroekje aan het aantrekken. Dat joch was niet zo enthousiast. Hij was hardop tegen niemand in het bijzonder aan het praten terwijl ze richting het zwembad liepen. Hij praatte over de situatie in Israël en hij klonk boos. Jeppe vond het altijd wel leuk om een sociaal kutpraatje met Jan en alleman te maken, maar hij had zich niet zo verdiept in zogenaamd westerse staten die claimen voornamelijk voor mensen met één etniciteit en/of geloof te bestaan. Juist in sociale kutpraatjes, vond hij, is de gelijkwaardigheid van de mens van belang. Dit praatje liet hij dus maar aan zich voorbijgaan.
Toen was er op de radio een liedje te horen dat werd gezongen door de zanger Dinand Woestmans. Dinand is een Nederlandse zanger waarvan meerdere vriendinnen aan kanker zijn doodgegaan. Een zielig verhaal. Dinand is vooral bekend van de band Kane. Een ander zielig verhaal. Dinands typische stemgeluid werd in dit liedje ondersteund door een deuntje van Tiësto. Tiësto is een Nederlandse dj die 10 jaar achter elkaar in de top tien van de beste dj’s van de wereld stond, met steeds weer vergelijkbare deuntjes, wat aangeeft hoe conservatief de muziekwereld rondom Tiësto is. Nog een zielig verhaal.
Al met al vond Jeppe radiomuziek maar niks, maar vooral bij dit soort ‘Nederlandse’ nummers bedacht hij hoe hij steeds meer een hekel kreeg aan elke vorm van nationalisme. Dit nummer gaf eigenlijk de doorslag, vlak voordat hij langzaam zijn kazige sportlichaam het water in liet zakken via het trappetje zei hij: ’Het facisme is niks voor mij!’ Jammer genoeg luisterde net op dat moment niemand naar Jeppe.