twien

watheet

Snellen Net rustig gewandeld, twee uur of zo. Maar nu naar huis snellen. Ik bedenk namelijk ineens dat ik een pannetje nog op het vuur heb. Zou kunnen. Laag vuur. Denk ik. Maar twee uur, shit ik moet op schieten. Ik ben nu vijf minuten van huis en bedenk alle scenario’s. Aangebrand, iets anders voor vanavond bedenken. Hele huis stinkt. Huis in lichterlaaie? Nee, het zal toch niet! Wind tegen en elke stap duurt te lang. Een pak tarwebloem in m'n hand die ik net gekocht heb. Elke stap dat ik dichter bij het mogelijke vuur kom word ik warmer. De wind tegen gaat harder waaien. Ik kijk op mijn telefoon naar niks en begrijp niet waarom. Mijn ogen kijken net iets eerder de hoek om dan ik bij kan benen. Zwaailichten!? Fack! Een mannetje met een fluor pak. Er gaat een sidder door me heen. Maar oh gelukkig, wegwerkzaamheden of zoiets. M’n voordeur is dicht. Ik maak ‘m open en ruik niks. Trap op boven de gangdeur open, ook niks. Alles is kalm. Het pannetje staat naast het pitje. Het pitje is uit. Opgelucht ruik ik aan de chutney. Mango, ui en madame Jeanette; gember, kurkuma, nigella en citroen.

#watheet twien