Gilly Salmon #2 – Faciliteren is “lots of encouragement”
Met de Carpe Diem methode ontwerp je onderwijs met digitale leeractiviteiten. Donderdag 16 mei volgde ik een workshop van Gilly Salmon, bedenker van Carpe Diem. Dit is deel 2 van mijn verslag. Deel 1 vind je hier
Voor ik geld betaal om in een zaaltje naar een verhaal te luisteren, maak ik altijd een afweging. Gilly Salmon deelt haar werk creative commons, dus wat is de toegevoegde waarde? Ik ben blij dat ik me heb laten overhalen. Carpe Diem is een speelse methode en Salmon een kleurrijke facilitator, die graag over haar werk praat. Daardoor konden we tussen de regels door een beetje de kunst afkijken. Al luisterend schreef ik een aantal inzichten op.
Veranderen door te doen, niet door te overtuigen Bij iemand als Gilly Salmon vraag je je al snel af wat haar geheim is. Hoe krijgt ze in toch wat stijve settings mensen mee? Een deel van het geheim verklapt ze zelf: je begint meteen met de vakinhoud, zonder eerst ingewikkelde discussies te voeren over modellen of de toekomst van het onderwijs. Salmon is, bleek ook tijdens de borrel na de workshop, altijd op zoek naar goede, snelle werkvormen. Je maakt speels een missie (blueprint), krijgt een snelle structuur aangereikt waarin je die meteen kan toepassen (story board, e-tivities). Vervolgens evalueer of test je dit en past het aan. Dat alles gebeurt in een dag. Salmon begon Carpe Diem ooit als kennismaking met nieuw team. “I knew enough about team building not too tell them we were team building.” In plaats daarvan vroeg ze “How about we get together and design a course together?”. Ze streeft wel degelijk verandering na: “Massive transformational impact is possible”. Onderwijs wordt bijvoorbeeld “e-tivities based rather than delivery based.” En hoe leuk creatief werken ook is, “It’s not about the post-it notes, but about mindset alteration which will gather force over time.” Als je ervaart hoe je onderwijs erdoor verbetert, zorgt dát voor verandering.
Een beeld van een Carpe Diem workshop op Salmons website
Het geheim ben je uiteindelijk zelf Een ander deel van haar geheim zit in haarzelf. Als facilitator moet je collega's het vertrouwen geven dat dit gaat werken en dat ze het kunnen. Al in haar handleiding viel me haar informele stijl op (“lots of brightly coloured sticky notes” en “a nice big clock”) en aandacht voor catering (“Have a cup of tea.”). In de workshop had ze het meermalen over “lots of encouragement”. Het maakt niet uit dat je niet kan tekenen, “just put something down”. Dat past me wel: 'lots of encouragement’ kan ook in Anne-stijl. Voor de organisatie geldt volgens mij hetzelfde: ruimte scheppen en het proces aanmoedigen en niet teveel duwen op het resultaat.
Als je weet wat je doet, mag het best een tikje losser Werkend met collega's ben ik altijd op zoek naar een goede balans tussen creatieve flow en degelijk ontwerp. Die twee hoeven elkaar niet tegen te werken en soms vallen ze zelfs samen. Creatieve flow is belangrijk omdat je eerste idee zelden je beste is en omdat het fijn is te werken vanuit mogelijkheden in plaats van binnen de lijntjes van bestaande beperkingen. Die beperkingen verdwijnen niet zomaar omdat jij een briljant idee hebt. Daarom is degelijk ontwerp belangrijk. In stap 1 van Carpe Diem schrijf je een ‘Blueprint' waarin je o.a. leeruitkomsten bepaalt en ideeën voor toetsing verzamelt. Tot nu toe heb ik mijn collega’s bij de hand genomen en hebben we samen de constructive alignment (het logisch op elkaar aansluiten van doelen, onderwijs en toetsing) goed doordacht. Dat is een vruchtbaar gesprek, maar pas bij stap 2, het 'Story board', spreek ik onze creativiteit aan. Dat kan losser. De volgende keer doe ik de ‘Blueprint' zoals hij is beschreven. En zorg ik ervoor dat we afspreken hoe we de voortgang te blijven monitoren, zodat we ons niet uit koers laten slepen door wat er allemaal leuk en mogelijk is in onderwijsleertechnologie.
Aan het einde van de middag schreef ik nog twee voornemens op: 1. Volgende stap: ik ga me meer in e-tivities verdiepen. 2. Carpe Diem begon op cursusniveau, maar Salmon is nu ook bezig op programma/curriculumniveau. Ik ga eens doordenken hoe dat aansluit bij theorie en werkvormen over toetsprogramma’s die ik ken.