twien

brokjes wereld

Crompouce review Een week na de verkiezing ben ik weer bij Marokkaanse bakker Marrakech. Vandaag een iets oudere vrouw die me helpt. Ze lacht altijd heel vriendelijk als ze me herkent. Ik vraag ‘r wat zij van de crompouce vindt. Ze zegt dat er wel honderd per dag verkocht worden. Zoete broodjes. Ze pakt er een voor me in en geeft me die cadeau, zo lief. Zelf houdt ze wel van zoet maar niet van room. Ik moet haar laten weten wat ik ervan vind.

De crompouce, een kruising van croissant met tompouce, met een jas van roze parelmoer. Normale croissants zien er ineens naakt uit. De eerste hap was als van een tompouce, best zaligmakend. Je moet er van houden. Maar elke volgende hap proef ik een vleugje extra Hollandse croissant. De kresant, de niet zo verse, gebakken laagjes kartonsmaak versie, van de originele croissant {kʀwasɑ̃}. De crompouce wordt snel veel van het goede. De room verzacht maar de overdosis glazuur gaat dwars door de glazuur van m’n tanden. Dat heet allebei glazuur! Nu een sugarrush. Ik heb getwijfeld over bladerdeeg. Dat blijf ik doen.

twien

Getwijfeld over Nederland Ik heb getwijfeld over België. Een zin uit dat liedje. België. In plaats van Nederland, daar is het te benauwd. Ik denk eraan als we de grens over rijden.

‘Een politiek vluchteling zeker?’, zegt de eigenaar van het café op de hoek van waar ik logeer. Met een Belgische vriend drink ik er een tas koffie. Grote kans dat ze hier de volgende verkiezingen dezelfde kant op gaan. Of erger, er zijn Vlamingen die onafhankelijk van Wallonië willen zijn. Brussel zal moeten drijven tussen stukjes verrot Europa.

De volgende dag vraagt een Belgische vriendin hoe ik het ervaar, de verkiezingen. Ik vertel over de dag erna. Dat ik buiten voor het eerst voet zette op fascistische bodem. Zo voelde dat. Maar toen zag ik dat iedereen normaal deed. Later die dag maakte ik een praatje met de Marokkaanse bakker. Ik zag haar hoofddoek en bedacht hoe verschillen voor iedereen verschillend zijn. Misschien was ik voor haar altijd al zo’n witte Mark, Mike, Maurits, Ferry of Delano die niet voorbij hun eigen snot kijken. Misschien boeit het haar geen reet. Aannames die meer over mij zeggen, vanuit m'n eigen bubbel. We praatten over hoe het glazuur van je tanden zal springen bij een hap van de crompoucen¹ die ze daar verkopen.

Zijn die stemmers allemaal racisten? Die Belgische vriendin en ik vragen het ons af. Veel mensen zijn gewoon boos. Verdeel en heers door überrijke smeerlappen. We eten ondertussen, over glazuur gesproken, goddelijke baklava.

Musea worden sjoelbakhallen. Legereenheden komen zwartepietenquota checken. ‘Ongehoord Nederland’ naar SBS6 voor klimaatgekkies. Door een referendum elk jaar elfstedentocht. De grote rivieren geasfalteerd. Alle gendertransities teruggedraaid. Gratis broodjes bal met zalf en een AA-tje voor Maurice…

Op TV West zegt een vent: ‘Nou kunnen we eindelijk weer onszelf zijn’. Hij is verkleed als Zwarte Piet. ‘We stoppen voorlopig. De werkelijkheid overtreft de satire’, zeiden de makers van South Park toen Trump won.

Na een Palestina demonstratie waar ik was, hoorde ik dat iedereen daar staatsgevaarlijk is en het land uit moet. Dat zei die ‘even-in-de-ijskast’-Islamhater. Hoe kan je mensenhaat nou in de ijskast zetten?!

Het zal wel zijn, zoals ze in België zeggen. Het blijft nog wel even makkelijk vanaf de zijlijn boos te zijn voor witte mannen zoals ik. Die Belgische vriendin denkt al een tijd serieus aan emigreren. Voornamelijk door de achtergrond van haar gezin. Ze heeft de wereldkaart bekeken en weet het niet. Tot vorige week heeft ze getwijfeld over Nederland.

twien

¹Crompouce review

Luguber deinend Alles is blauw en trager dan in de bovenwereld. Een stervormig putje met kleine gaatjes op de bodem lijkt een logo van iets cyberspacerigs. Niet ver daarnaast dansen twee kluwetjes Hindoestanenharen. Als ik een film zou maken, zou hij onder water beginnen, bedenk ik onder water in het zwembad.

Vreemd eigenlijk dat haren los van een lichaam tamelijk smerig zijn. Hoewel, dat hebben andere losse lichaamsdelen ook. Als de film een thriller zou zijn, zou er een vinger op de bodem liggen. Luguber deinend. Met een ring erom.

De omgeving draagt de scenes, zoals muziek dat doet bij Tarantinofilms. De regendruppels op de ruiten buiten fragmenteren en draaien de wereld om. Het bad binnen is rumoerig door alle soorten baantjestrekmensen op de woensdagochtend. Alle tinten water zijn warmer dan buiten.

Onder water hoor ik gedempt geklots. Ik ben er de helft van de tijd. Momenteel iets te lang. Ademen kan alleen uit. Luchtbellen vallen naar boven. Alle blauwen gaan aan me voorbij alsof het m’n laatste kleuren zijn…

Opeens weet ik welke kleur de vloer in m’n huis moet hebben. Opgelucht kom ik boven.

Langs het wegsijpelende chloorwater galmt radiomuziek m’n gehoorgang in. ♪ Can't Get You Out of My Head ♪. Het einde van de scene. Water boven het water ziet er veel natter uit. Alles is weer lullig.

twien

Roerloze mieren Van die dagen dat het normaal is dat kleren klam zijn, ook al pak ik ze uit de kast. De wereld ruikt naar opgedroogde natte hond. Snurkend maakt m’n snotneus me wakker van een dutje na een drassige wandeling. Met m’n been schuif ik over een poot van m’n bril die afbreekt. Zonder boter plakt de hagelslag niet, nu liggen er overal roerloze mieren.

Sinds zeven oktober ben ik vaak boos en verdrietig. Het was nog zomer. Ik stootte die dag lelijk m’n teen en verloor een nagel. En er startte een oorlog die al 75 jaar duurt. 🍉

twien

De auteur die een zaal was Günther en de auteur hebben elkaar een tijd niet gesproken. Günther was een paar maanden terug op cursus. De zaal in het zalencentrum waar hij was, had haar naam. ‘Ik wist niet dat ik een zaal was, Günther!?’ Ze weet niet zo goed wat ze er van moet vinden. Is de zaal wel naar haar vernoemd?

Ze vertelde dat er nog veertien vrouwen waren met haar voor- en achternaam en dat zij de oudste was. Ze had contact gehad met een huisarts met haar naam. Er was persoonlijke informatie van patiënten naar haar gemaild. De dokter had een boek van haar gelezen en vond het wel wat.

Er was een boze vrouw die de auteur belde. Haar man was met een naamgenoot van de auteur vreemdgegaan. De auteur zei dat het een misverstand was, dat ze de auteurversie van haar naamgenoot was en een website had waarop dat te zien zou zijn. De boze vrouw had er geen boodschap aan. Ze vond het onacceptabel.

‘Je vraagt dat toch even als je een zaal naar iemand noemt!’ zegt de auteur verontwaardigd. Misschien was de zaal naar de huisarts vernoemd, dacht Günther, maar ruimtes worden niet zo vaak naar huisartsen vernoemd.

Vreemde gewoonte eigenlijk, om ruimtes namen van mensen te geven. Als huizen of gebouwen groot genoeg zijn, mogen ze zelf een naam, zoals de Hoogzit of Carpe Diem of Casa Blanca. Straten krijgen vaker namen van mensen. Die zijn meestal dood.

Ik herinner me een grauwe betonnen viaduct met de naam Nelson Mandela. Zo heten voorzieningen wel vaker. Misschien was het een lullig zaaltje die naar de auteur genoemd is. Dan bel je namens de organisatie ook niet snel om diegene dat te laten weten.

Günther had het nog eens opgezocht. De auteur bleek zelfs een auditorium.

twien

Bijna kansrijk Toevallig kom ik een bekende tegen in het bos. Hoewel toevallig, hij loopt net als ik vaker in het bos. De kans dat ik in het bos loop en hem net niet ontmoet is veel groter.

Vliegtuigen schijnen elkaar best vaak rakelings te missen. Soms in de lucht, maar vaker ergens bij de landingsbaan. Eenmaal geland zijn alle machines natuurlijk in dezelfde dimensie.

Als ik door de stad fiets, ontwijk ik vaak net een ongeluk en zie ik er een paar net niet gebeuren. ‘Net niet’ is denk ik best wel kansrijk.

Het zou te toevallig zijn, dat net het leven wat wij leven geen simulatie is, zeggen sommigen. Astrofysicus Neil deGrasse Tyson denkt daar anders over. Hij stelt dat als we in een simulatie zouden zitten, onze makers enorm geavanceerde technologie zouden moeten hebben om ons zo gedetailleerd te simuleren. Omdat wij zelf die technologie (nog) niet hebben, lijkt het hem waarschijnlijker dat we in de echte wereld zijn, waar zulke geavanceerde simulaties niet mogelijk zijn.

Er is een grote kans dat ik dat net niet snap, maar dat wordt later vast beter.

In onze wereld hebben mensen berekend dat er meer dan 350 miljoen verschillende manieren zijn waarin een draad in de knoop kan. De kans dat een draad die je niet goed hebt opgerold net níet in de knoop zit, is er maar één.

twien

Echt grote grote denkers Terwijl ik een verhaal lees waarin de watersnoodramp wordt besproken die dan dertien jaar geleden is, is het tweeëntwintig jaar geleden dat nine-eleven was.

Twintig jaar na nine-eleven woonde ik tien jaar tegenover het huis waar Spinoza zes jaar woonde. Dat is nu twee jaar geleden.

Hij ging daar dood op zolder in 1677. Dat was op z’n 45ste, dat is voor mij ook twee jaar geleden.

Vandaag zie ik door mijn zolderraam een groep toeristen met geelgroene fietsen voor het Spinozahuis luisteren naar een gids. Het zal vast gaan over hoe groot hij dacht. Spinoza is een grote inspirator van de Verlichting. Hij accepteerde als een van de eersten geen andere verklaring dan die gebaseerd op de rede. Niks god. Dat waren nog eens tijden.

Dat gebouwen waar gedenkwaardige dode mensen woonden worden bewonderd is een vreemde gewoonte eigenlijk. Sommige toeristen kijken af en toe stiekem over hun schouder naar de hoerenstraat. ‘Grote denkers zijn soms ook maar miezerige mannetjes die naar de hoeren gaan’, denken ze misschien. Soms lijkt het alsof ze naar mijn huis kijken. Ik heb geen plakkaat op m’n huis zoals Spinoza, de gidsen stoppen er niet. Ik ben natuurlijk springlevend en geen groot denker. Hoewel, in dit overdreven individualistische tijdperk is iedereen een groot denker. Bovendien, het grootste deel van het leven zijn mensen in hun eigen gedachten.

Echt grote grote denkers denken denk ik niet zoveel bij zichzelf over zichzelf. Of zoals Eric Schreurs, striptekenaar van Joop Klepzeiker, 35 jaar geleden een dichtbundel noemde: Vandaag dacht ik bij mezelf..... Morgen bij m'n zuster.

twien

Vet cool ‘Obezetas kâht!’ Zegt een dikke vent op een bankje tegen me, dwars door zijn gehavend klinkende strottekop. Hij lacht net als z’n net zo dikke maat die half tegen ‘m aanhangt. Ze houden wel van de fles en het is altijd wel ergens borreltijd. Ik glimlach vriendelijk en maak een onzeker wuifje. ‘Met andere woorden vet cool’, zegt de ander als ik verder ben gelopen. Het duurt een meter of tien voordat ik het begrijp.

twien

Neuzen Op het journaal gaat het over een filmacteur die zich een grote neus heeft aangemeten, omdat hij een dirigent speelt met een grote neus. De dirigent was joods en de acteur niet. Stereotypering, de acteur werd antisemiet genoemd. Mensen zijn boos. Ze voelen zich bij de neus genomen.

Het is vooral geneuzel op Twitter. Alsof grote neuzen anders ruiken. Ik bedenk allerlei scenario’s. Hoe had hij zijn neus aangepast als de dirigent een opvallend kleine neus had? Wat als de acteur joods was? Of de dirigent een witte lesbische inuït en de acteur een zwarte blinde man ?

Ik moet m’n neus niet in andermans zaken steken, maar dat vergeet ik voor het gemak. Zo gaat dat in Twitterland ook. Iedereen neemt elkaar bij de neus.

‘Er zijn joodse mensen bij de productie betrokken dus het zal wel goed zitten’, schrijft een joods iemand. En omdat híj jood is, zal dat wel goed zitten? Ik doe maar net alsof mijn neus bloedt.

‘Waarin verschilt jewface van blackface?’ zegt een man. Probeert ie me met de neus op de feiten te drukken of bij de neus te nemen? Die vent kijkt niet verder dan z’n neus lang is.

‘Als ik Kim Kardashian zou spelen, zou ik dat nooit doen zonder een kontprothese te dragen’, reageert iemand. Als mensen van Armeense afkomst, zoals Kim, stereotypisch zo’n aanwezige bips zouden hebben, dan is het misschien ook hommeles. Hoewel de Armeense genocide niet zo populair is. Niet zo populair als de kont van Kim Kardashian althans. Dat is het neusje van de zalm.

Overigens vond ik geen berichten die antisemitisme zouden claimen. Misschien stopte ik te snel met rondneuzen. Maar later blijkt de ophef rond de neus een wassen neus. Een paar samengeraapte opmerkingen door een krant nog voor er ophef over was.

Ik bedacht laatst een manier om verschil in mensen te typeren. Een groep professionele wielrenners in hun blote reet naast niet-wielrenners. Wat in het oog springt bij het wielrenvolk is dat ze klein en gespierd zijn. Ze hebben scherpe kuiten en glad geschoren benen. Zonder lycra toch een pak aan door de zonnebrand. Verder kenmerkend is een neusje voor mooie bergen en dalen. En ze halen hun neus op voor ander fietspadvolk.

Zou wat zijn als dat racefietsras massaal over de kling wordt gejaagd. Of dat ze een tourlandschap koloniseren en daar alle anderen verjagen. En dat er een acteur is die als anticyclist wordt gezien, omdat hij voor een film over een wielrenner zijn benen scheert.

Tussen neus en lippen door lijkt het misschien of ik mijn neus ophaal over racisme. Recht van spreken is me deels natuurlijk redelijkerwijs door de neus geboord. Ik ben namelijk met m’n roomwitte hetero mannenneus redelijk in de boter gevallen. Door m’n privileges zou ik dit onderwerp misschien beter aan mijn neus voorbij kunnen laten gaan.

Toch een lange neus naar mensen die boos zijn over een neus in een film. En vooral die media blijken soms geen knip voor de neus waard. Wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht. Stonden neuzen maar meer dezelfde kant op.

twien

Rebellie ‘Nou nee meneer, in Rusland en Iran, dáár kan je spreken van een politiestaat’, zegt Paul tegen een man met weinig tanden die naast hem is komen staan. Ik sta aan de andere kant naast Paul te kijken naar de A12 waar een demonstratie aan de gang is. Extinction Rebellion¹ bezet er om de zoveel tijd de snelweg. Of eigenlijk doet de politie dat, juist omdat het niet mag. Elke keer zijn er meer mensen. Naast me zegt iemand aan de telefoon: ‘Met Peter’. Het is een wout, een wijkagent denk ik. Hij heeft een kort gesprek en sluit af met ‘♪ doei doei’. Vorige keren werd het grimmig hier. Politiemannen met scheenbeschermers, schilden en gladde koppen gingen hier en daar vreedzame demonstranten te lijf. Perfect om vertrouwen te verliezen.

Vandaag lijkt het een festival. Er is een optreden van Flamenco Rebellion, een van de vele groepen binnen Extinction Rebellion. Het Polizei waterkanon benevelt de dansende massa. Het is een vrolijke boel. Volledig geregisseerd. Dat de vooral witte rebellen een slecht ritmegevoel hebben, doet er niet toe. Er worden wetenschappelijke feiten langdradig en onverstaanbaar voorgelezen. Vaak wordt het woord ‘Extinction’ omgeroepen waar steeds massaal gehoorzaam op wordt gereageerd met het woord ‘Rebellion’. Als mensen met hun hand een soort Hitlergroet maken in de vorm van een snavel, houdt iedereen z’n mond. Sommigen hebben een tekstje op een stukje karton geschreven, zoals Ben Woest.

Meestal wil ik niets te maken hebben met mensen die hetzelfde hoedje opzetten. Dat heb ik hier ook, maar ik sta achter hun doel. De aanleiding van Extinction Rebellion is de nalatigheid van bedrijven en politiek voor de klimaatcrisis. De demonstraties hier gaan vooral over de miljarden aan fossiele steun van de overheid. Dat moet stoppen. Dat is concreet.

Het idee is om met burgerlijke ongehoorzaamheid aandacht te trekken. Er wordt actief actiegevoerd door de snelweg te blokkeren, sommigen lijmen zich vast. De meeste mensen zijn hier om de activisten te steunen. Ik sta ernaast, maar hoor erbij. Zo voelt het niet, maar ik denk van wel.

Hoe ik de mensenmassa zie is, net als vergelijkingen met boerenprotesten, de focus op het (niet) vernielen van kunst of persoonlijk geconsumeerde vlieguren of sojabrokken, allemaal afleiding. Er is sprake van een planetaire noodtoestand. Dat is wetenschap, geen mening. ‘Een beter milieu begint bij jezelf’ is bedacht door bedrijven als BP.

Na een paar uur vinden de rituele arrestaties plaats, die horen bij de burgerlijke ongehoorzaamheid. Deze keer meer dan 1500 demonstranten, vrijwel zonder consequenties omdat ze vreedzaam waren. In een krant staat dat hierom veel frustratie onder politiemensen was. Een politiewoordvoerder zegt dat de politie ‘net zo goed niet kan opdraven’. Dat zou ambtelijke ongehoorzaamheid zijn. Een hulpofficier van justitie zei tegen een demonstrant: ‘Ik moet u aanhouden, maar daarvoor wil ik wel even zeggen dat u het juiste doet’. Extinction Rebellion wordt ‘salonfähig’ genoemd.

Ook zijn er mensen veroordeeld tot taakstraffen vanwege oproepen tot deelname aan de demonstratie. Het wordt opruiing genoemd waarbij ze, ik dacht aan de film Don’t look up, ‘welbewust de keuze hebben gemaakt om de doelen die zij nastreven zwaarder te laten wegen dan de rechten en belangen van anderen.’

Kom je ook? Deze zaterdag 9 september, A12, bij het Malieveld. Neem je zwemspullen mee en laat je bowlingbal thuis. Je wordt niet thuisgebracht.

twien

¹ Extinction Rebellion → https://extinctionrebellion.nl/ ² De klimaatcrisis, ‘We stevenen af op de zesde massa uitsterving.’ → https://extinctionrebellion.nl/noodsituatie/https://extinctionrebellion.nl/de-noodtoestand/ ³ Fossiele steun van de overheid, ‘Grote vervuilers krijgen 37,5 miljard’https://milieudefensie.nl/actueel/onderzoek-grote-vervuilers-krijgen-37-5-miljard-aan-fossiele-subsidieshttps://fd.nl/economie/1487753/fossiele-steun-aan-bedrijfsleven-kost-de-staat-jaarlijks-37-5-mrdhttps://youtu.be/0uqAEp7qYaA?si=-XeVfPyLQtd7vVxA (nos op 3) ⁴ Burgerlijke ongehoorzaamheid, ‘een zeer effectieve manier om snelle veranderingen tot stand te brengen.’ → https://extinctionrebellion.nl/over-ons/ ⁵ Kritiek op kritiek op klimaatactivisten, een video van De Snijtafelhttps://youtu.be/vnJzKHy7jl8?si=yHiB9mbaRZrvQ8fO ⁶ Videofragment van een rechtszaak met gemakzuchtige logica van de officieren van justitie → https://youtu.be/JZEPq7S9T9E?si=Zz9YUqsP1xQeA8rX ⁷ ‘Een beter milieu begint bij Shell’ → https://milieudefensie.nl/actueel/de-slechtste-slogan-ooit-een-beter-milieu-begint-bij-jezelf ⁸ ‘Misleiding van de co2-voetafdruk’ → https://verbiedfossielereclame.nl/de-misleiding-van-de-co2-voetafdruk/ ⁹ Over de film Don’t look up, ‘voor klimaatwetenschappers weerspiegelt de film de realiteit: Vaak wordt er pas geluisterd als het te laat is.’ → https://eenvandaag.avrotros.nl/embed/530644/ ¹⁰ Demonstratie zaterdag 9 september 2023, A12 → https://a12blokkade.nl/